Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum ve davalı ... avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine davacı Kurum avukatının temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Davalı ... avukatının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Davanın İş Mahkemesi sıfatıyla yürütülmesi, gerekçeli kararda temyiz yolu ve süresinin açıkça belirtilmiş olması karşısında; 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi hükmüne göre, İş Mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların 8 gün içinde temyiz olunması gerekir.
Olayda, davalı avukatına 25.12.2014 tarihinde tebliğ olunan karara karşı, temyiz ise 08.01.2015 tarihinde vuku bulmuştur. Şu duruma göre davada 8 günlük temyiz süresi geçtiğinden 01.06.1990 gün ve 1989/3 E. 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı da gözönünde tutularak davalı ... avukatının temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden REDDİNE,
2- Davacı Kurum avukatının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun bulunmasına, dayandığı delillerle kanunî gerektirici sebeplere ve özellikle gerekçeli karar başlığında davaya “İş Mahkemesi sıfatı” ile bakıldığının belirtilmemiş olması isabetsiz ise de, anılan yanlışlığın sonuca etkisi olmayıp HMK’nun 304. maddesi uyarınca mahallinde düzeltilebilmesinin mümkün bulunmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 27.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.