Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/5373 Esas 2018/295 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/5373
Karar No: 2018/295
Karar Tarihi: 17.02.2018

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/5373 Esas 2018/295 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın konusu, güvenlik ve koruma hizmeti verilen işyerine ilişkin alacak davasıdır. Davacı, sözleşmenin kötü niyetli olarak feshedildiğini iddia ederek, icra takibi başlatmıştır. Ancak mahkeme, sözleşmede asıl borçların ödenmesinden sonra faizin ayrıca istenebileceğine dair açık bir hüküm bulunmadığı gerekçesiyle davacının talep ettiği alacak bakımından haklı olmadığını ve davanın reddine karar vermiştir. Dairemiz de bu kararı onaylamıştır. Davacının karar düzeltme istemi reddedilmiştir.
Kanun maddeleri: 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 113. maddesi (6098 sayılı TBK'nın 131. maddesi)

23. Hukuk Dairesi 2016/5373 E. , 2018/295 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasında görülen itirazın iptali davası sonucunda verilen hükmün onanmasına ilişkin Dairemizin 28.03.2016 gün ve 2015/3459 Esas, 2016/1902 Karar sayılı ilamının karar düzeltme yoluyla incelenmesi davacı vekilince istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü.
- KARAR -
Davacı vekili, taraflar arasında 01.04.2010 tarihli sözleşme gereğince davalıya ait işyerinde güvenlik ve koruma hizmeti verildiğini, davalı şirketçe sözleşmenin 28.02.2011 tarihi itibariyle kötüniyetli olarak feshedildiğini, davalı şirketçe ödemelerin sözleşmeye uygun yapılmamış olması nedeniyle 17.386,05 TL meblağlı fatura düzenlenerek davalıya gönderildiğini, 21.01.2011 tarihli ihtarnameye rağmen borcun ödenmediğini, icra takibi başlatıldığını ileri sürerek, icra takibine itirazın iptali ile %40 icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve dosya kapsamına göre, Güvenlik Hizmetleri Sözleşmesinin ödemeye ilişkin 8.5.a ve b maddesi hükümleri dışında bozma ilamında 818 sayılı Borçlar Kanununun 113.(6098 sayılı TBK’nun 131.) madde hükmü gereği sözleşmede asıl borçları ödedikten sonra faizin de ayrıca istenebileceğine ilişkin açık bir hükmün bulunmadığı, davacının talep ettiği alacak bakımından haklı olmadığının yapılan yargılama sonucunda ortaya çıkabilecek nitelikte olduğu, davalının kötü niyet tazminat koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilinin temyiz istemleri sonucu Dairemiz’in 28.03.2016 tarih ve 2015/3459 E. ve 2016/1902 K. Sayılı ilamıyla onanmasına karar verilmiştir.
Davacı vekili, bu defa karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, HUMK"nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisine uymayan karar düzeltme isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE, 14,00 TL harç ve takdiren 315,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 17.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.