8. Ceza Dairesi Esas No: 2017/6562 Karar No: 2019/4849 Karar Tarihi: 03.04.2019
Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/6562 Esas 2019/4849 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Keskin Kaymakamlığı idare kurulunun kararıyla başlatılan suç duyurusu üzerine, sanığın kardeşi hakkında açılan dava sonucunda mera parseline yapılan tecavüz suçu işlendiği tespit edilmiştir. Daha sonra yapılan bir ihbar üzerine açılan kamu davası da aynı suçun farklı parsellere yapılmış hallerindendir. Ancak, sanığın aynı fiille ilgili farklı suç işleme kasıyla hareket ettiğine dair kanıt bulunamamıştır. Bu sebeple, daha önce verilen mahkumiyet kararına dayanılarak hüküm kurulması gerektiği savunulmuş, ancak mahkeme bu yönde karar vermemiştir. Bu nedenle, karar yasaya aykırıdır ve CMK'nun 223/7. maddesi gereğince davanın reddedilmesi gerekirken, mahkumiyet kararının göz önünde bulundurulmadan hüküm kurulması hatadır. Bu sebeple, karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi.
8. Ceza Dairesi 2017/6562 E. , 2019/4849 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü: Meranın farklı parsellerine veya aynı parselin değişik kısımlarına yapılan tecavüzün aynı zamanda ve aynı suç işleme kararı altında yapılması durumunda tek suçun oluşacağı; somut olayda Keskin Kaymakamlığı idare kurulunun 27.05.2013 tarih ve 2013/03 sayılı kararı ile .... ilçesi..... parsel sayılı mera parseline tecavüz edildiği iddiasıyla yapılan suç duyurusu üzerine sanığın kardeşi..... hakkında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda ..... Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/321 esas, 2013/548 karar sayılı kararı ile sanığın aynı köy 402 parsel yanısıra 207 ve 220 nolu mera parseline tecavüzü nedeniyle yapılan ihbar üzerine işbu kamu davasının açıldığı, sanık hakkında 402 parsel sayılı taşınmaza tecavüzü sebebiyle açılan kamu davasında .... Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/315 esas, 2013/535 karar sayılı kararı ile mahkumiyet kararı verilmiş olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın mahkumiyet kararına esas 402 parsel sayılı taşınmaz ile 207 ve 220 parsel sayılı taşınmazlara ayrı zaman ve ayrı suç işleme kastı ile tecavüzde bulunduğuna ilişkin kanıt bulunmaması nedeniyle aynı fiil sebebiyle hakkında kesinleşmiş mahkumiyet kararı gözetilerek CMK.nun 223/7. maddesi gereğince davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması, Yasaya aykırı, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 03.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.