Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/3991 Esas 2020/5309 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/3991
Karar No: 2020/5309

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/3991 Esas 2020/5309 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2020/3991 E. - 2020/5309 K. numaralı kararda, taraflar arasındaki karşılıklı boşanma davasında, erkek için takdir edilen maddi ve manevi tazminatın yetersiz olduğu belirtilerek daha uygun miktarlarda takdir edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Mahkeme kararı sonucunda, bölge adliye mahkemesi 2 Hukuk Dairesinin kararı kaldırılmış ve Denizli 4. Aile Mahkemesinin kararı bozulmuştur. Temyize konu diğer bölümler ise onanmıştır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de dikkate alınarak daha uygun miktarlarda takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu m. 174/1 (Maddi Tazminat)
- Türk Medeni Kanunu m. 174/2 (Manevi Tazminat)
- Türk Medeni Kanunu m. 4 (Hakkaniyet İlkesi)
- Türk Borçlar Kanunu m. 50 (Tazminatın Hesabı)
- Türk Borçlar Kanunu m. 51 (Uygulanacak Faiz Oranı)

2. Hukuk Dairesi 2020/3991 E. , 2020/5309 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının tüm, davacı-davalı erkeğin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında erkek yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2 Hukuk Dairesinin 09.03.2020 tarihli, 2019/425 esas, 2020/421 karar sayılı kararının KALDIRILMASINA, Denizli 4. Aile Mahkemesinin 13.07.2018 tarihli, 2016/1028 esas, 2018/574 karar sayılı kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Ezgi"ye yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 267.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Emre"ye geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.04.11.2020 (Çrş.)