Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/3944 Esas 2012/919 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/3944
Karar No: 2012/919
Karar Tarihi: 18.01.2012

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/3944 Esas 2012/919 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçu işleyen sanık hakkında mahkumiyet kararı verdi. Temyiz sonrasında, sanıkların kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceği göz önünde bulundurulmadığı ve suçun iştirak halinde işlendiği dikkate alınmadan sanıkların müteselsilen yargılama giderine hükmedilmesi bozma nedenleri olarak kabul edildi. Bu nedenle, TCK'nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine, '53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıkların mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına' cümlesi eklenerek, yargılama gideri ile ilgili cümleden 'müşterek ve müteselsilen' ibaresi çıkarılarak 'sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı' ibaresi eklenmek suretiyle hüküm düzeltildi ve onandı. Kanun maddeleri ise 523

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/3944 E. , 2012/919 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:

Tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58.maddesinin uygulanmaması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/1.maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
2-Suçun iştirak halinde işlendiği dikkate alınmadan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerine ayrı ayrı hükmedilmesi gerekirken müteselsilen yargılama giderine hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK’nın 53/1.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1.maddesinde belirtilen ve 53/3.maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıkların mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3.maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle ve yargılama gideri ile ilgili cümleden “müşterek ve müteselsilen” ibaresi çıkarılarak “sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı” ibaresi eklenmek suretiyle diğer yönleri eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.