MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bedelsiz senedi kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 156/1, 62, 52/2 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Bedelsiz senedi kullanma suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin (1), (2), ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden koşulları oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Katılan ..."un, kendisine ait oyun salonunun %50"sini 06/05/2005 tarihli sözleşmeyle 10.000 TL karşılığında sanık ..."e devrettiği, karşılığında 30/05/2005 günlü 5.000 TL bedelli, 25/06/2005 günlü 1.700 TL bedelli ve 15/06/2005 günlü 3.300 TL bedelli çekleri aldığı, sanık ..."ın işyerini birkaç ay çalıştırdıktan sonra işletemediğinden bahisle katılana iade ettiği, katılanın çeklerden 25/06/2005 günlü 1.700 TL bedelli ve 15/06/2005 günlü 3.300 TL bedelli çekleri, sanığın işyerini işlettiği süreye karşılık saydığı, 30/05/2005 tarihli, 5.000 TL bedelli çeki ise arkasında cirosu bulunduğu halde sanığa iade ettiği, sanık ..."ın bu çeki bankaya iade veya iptal etmeyip, diğer sanık ..."na icraya koyması için verdiği, sanık ..."ın da suça konu çek üzerinden yalnızca katılan aleyhine 15/06/2005 tarihinde icra takibi başlattığı ve takibin kesinleştirilerek katılanın mallarının haczedildiği anlaşılmakla, eylemin bedelsiz senedi kullanma suçunu oluşturduğuna yönelik kabul ve uygulamada bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanıkların eksik inceleme ve araştırma ile karar verildiğine, bozma ilamının gereklerinin yerine getirilmediğine ve suçun sübut bulmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin ONANMASINA, 21/09/2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.