Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3581 Esas 2020/4959 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın, kovuşturma aşamasında yapılan 28.06.2013 tarihli sorgusunda, suça konu senetlerin ön yüzlerindeki yazılar ve rakamların kendisina ait olduğunu kabul etmesi karşısında; tebliğnamenin (a) sırasındaki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafilerinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- 5237 sayılı TCK"nin 43/1. maddesinin uygulanabilmesi için "bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi" gerektiği, sanığın resmi belgede sahtecilik suçuna konu düzenleme tarihleri aynı olan bonoları farklı tarihlerde düzenlediğine veya kullandığına ilişkin delil bulunmayıp suçun aynı anda işlendiğinin kabul edilmesi gerekliliği karşısında; zincirleme suç hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak belge sayısının TCK"nin 61. maddesi uyarınca temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenebileceği gözetilmeden, temel cezanın TCK"nin 43/1. maddesi uyarınca artırılması,
2- Kabule göre;
a) Suç tarihinin, suça konu bonoların sanıkça kullanıldığı tarihe göre belirlenmesi gerekirken, hakkında beraat kararı verilen temyiz dışı sanık tarafından icra takibinin yapıldığı tarihe göre belirlenmesi,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafilerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 24.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.