MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 23/05/2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 14/11/2019 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacılar; 118 ada 30, 31 ve 33 parsel sayılı taşınmazların müvekkillerine, komşu taşınmazın ise köy tüzel kişiliğine ait olduğunu, müvekkiline ait taşınmazlar lehine uygun görülecek bedel karşılığında 28 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece; davanın reddine dair verilen ilk kararın bir kısım davacılar tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 21.05.2018 tarihli 2015/14294 E. 2018/3927 K. Sayılı ilamı ile, "mahkemece 28.3.2014 tarihinde yapılan keşif sonrasında hazırlanan bilirkişi raporuna ve ekinde yer alan krokiye göre dava konusu 118 ada 30, 31 ve 33 sayılı parsellerin yola cephesi olmadığı geçit ihtiyacı içerisinde bulunduğu açıktır. Bu durumda mahkemece, davacılara ait 118 ada 30, 31 ve 33 parsel sayılı taşınmazlar yararına genel kadastral yola çıkışı sağlanacak şekilde geçit hakkı tesisine karar verilmesi gerekirken; yazılı gerekçelerle davanın reddi doğru görülmemiştir. Öte yandan; davacı ... tarafından sunulan temyiz dilekçesinde evvelce kullandıkları ancak kadastro sırasında gösterilemeyen yol için dava açtıkları belirtilmiş olup, varsa anılan bu dava dosyasının da temin edilerek incelenip değerlendirilmesi gerekir. O halde hükmün açıklanan nedenlerle bozulması gerekmiştir." gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda; davanın kabulü ile dava konusu 118 ada 30, 31, 33 parsel sayılı taşınmazlar lehine aynı yer 28 parsel sayılı taşınmaz aleyhine fen bilirkişisi tarafından düzenlenen 01.04.2014 tarihli rapora ekli krokide 2 numaralı seçenek olarak belirtilen B harfi ile gösterilen 149,80 m2 alandan geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
Önceki bozma ilamında açıklanan ilkeler gereğince somut olay incelendiğinde; mahkemece geçit ihtiyacı olan davacılara ait 30, 31 ve 33 parsel sayılı taşınmazlar yararına 28 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmuş ise de 30, 31 ve 33 parsel sayılı taşınmazlar davacılara ait olduğundan 30 parsel sayılı taşınmazın ana yola ulaşması için geçilmesi gereken 31 parsel sayılı taşınmazdan ve 31 parsel sayılı taşınmazın ana yola ulaşması için geçilmesi gereken 33 parsel sayılı taşınmazdan; akti irtifak tesisi için davacılara süre verilerek davacılara ait parseller arasında akti geçit irtifakı kurulduktan sonra, 33 parsel sayılı taşınmazın bitiminden itibaren de 28 parselden geçit irtifakı kurularak lehine geçit hakkı tesisi istenen tüm parsellerin ana yola bağlantısını sağlayacak şekilde; kesintisizlik ilkesi ihlal edilmeksizin geçit hakkı kurulması gerekir.
Açıklanan nedenlerle yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14.10.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.