Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/13558 Esas 2020/93 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı iş sözleşmesinden doğan hak ve alacakları ödenmediğinden iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı, fazla mesai ve genel tatil alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı ödenmeyen bir işçilik alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak başka bir iş bulduğu için işten ayrılan işçinin yaptığı feshin haklı nedene dayanmadığı gerekçesi ile kıdem tazminatı talebinin reddine, sair taleplerin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi, iş sözleşmesinden doğan hakları ödenmediğinden haklı nedenle fesih yaptığını belirtmiş, mahkemece davacının fazla mesai ve genel tatil alacakları hüküm altına alınmıştır. Bu durum karşısında 4857 sayılı İş Kanunu’nun 24/II-e maddesi uyarınca feshin haklı nedene dayandığı anlaşıldığından kabulü gereken kıdem tazminatı talebinin reddi hatalıdır.
3- Fazla mesai ve genel tatil alacakları ihtilaflıdır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının 4 gün mesai 2 gün izin şeklinde çalıştığı anlaşıldığına göre çalışma dönemindeki genel tatil günlerinin 2/3’ü yerine tamamının hesaplamaya katılması, fazla mesai ve genel tatil hesabında yıllık izinde geçen sürelerin dikkate alınmaması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.01.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.