Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/462 Esas 2012/797 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/462
Karar No: 2012/797
Karar Tarihi: 17.01.2012

Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/462 Esas 2012/797 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir ikametin penceresinden içeriye girerek hırsızlığı teşebbüs etmiş ve mahkum olmuştur. Mahkeme, sanığın geceleyin konut dokunulmazlığını bozma suçundan zamanaşımı içerisinde işlem yapılmasını mümkün bulmuştur. Ancak temyiz itirazlarından biri olan cezanın en üst oranda artırılması sırasında gerekçe gösterilmeden cezanın (1/3) olarak belirlenmesine karar verilmesi, diğer itirazlar da dikkate alınarak karar BOZULMUŞTUR.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCY’nın143/1. maddesi
- 5237 sayılı TCY’nın 53/1.maddesi'nin (a), (b),(c), (d), (e) bendi
- 5237 sayılı TCY\"nın 58. maddesi
- 5271 sayılı CMK\"nun 226.maddesi
- TCY’nın 58/7. maddesi
(Kapatılan)13. Ceza Dairesi         2011/462 E.  ,  2012/797 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs
    HÜKÜM : Mahkumiyet


    Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
    Sanığın, katılana ait ikametin penceresinden içeriye girerek hırsızlığa teşebbüs suçunu işlediğinin anlaşılması karşısında; hakkında geceleyin konut dokunulmazlığını bozma suçundan zamanaşımı içerisinde işlem yapılması olanaklı kabul edilmiştir.
    Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
    Ancak;
    1-Temel cezanın en alt düzeyde belirlenmesine rağmen suçun gece işlenmesinden dolayı 5237 sayılı TCY"nın143/1. maddesinin uygulanması sırasında gerekçe gösterilmeden cezanın (1/3) olarak en üst oranda artırılması suretiyle çelişkiye düşülmesi,
    2-Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCY’nın 53/1.maddesinin (a), (b),(c), (d), (e) bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
    3-İddianamede 5237 sayılı TCY"nın 58. maddesinin uygulanmasının istenmemiş bulunması karşısında 5271 sayılı CMK"nun 226.maddesi gereğince ek savunma hakkı verilmeden sanık hakkında tekerrür hükmünün uygulanması,Denetime olanak sağlanması bakımından sanığın tekerrüre esas alınan önceki hükümlülüğünün neden ibaret olduğunun karar yerinde gösterilmemesi ve sanık hakkında TCY’nın 58/7. maddesi uyarınca “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi gerekirken , cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilmemesi,
    Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 17.01.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.