Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, 5283 sayılı yasa ile  dava konusu 391 ada 92 ve 97, 346 ada 10 ve 11 parsel sayılı taşınmazların davalı Hazineye devredildiğini, oysa bu taşınmazların bir kısmında kurumlarına ait lojman yer aldığını ileri sürerek, dava konusu taşınmazlar ile ilgili yapılan tescil işleminin iptaliyle  lojman binasının kurumları adına tescili isteğinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Davanın reddine ilişkin olarak verilen karar, Dairece; “…taşınmazın yasa gereğince devrinin mümkün olmadığı belirlenen bölümlerinin öncelikle encümen kararına bağlı olarak ifrazının mümkün olup olmadığının saptanması, mümkün olmadığının tespit edilmesi halinde ana taşınmazın yüzölçümüne oranlanarak bulunacak oran dahilinde davacı idare taşınmazda paydaş kılınmak suretiyle davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yasal olmayan gerekçelerle yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.” gerekçesiyle bozulması üzerine, Mahkemece bozmaya uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi . raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.  
Mahkemece, hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda araştırma ve inceleme yapılarak davanın kabulüne karar  verilmiş olması doğrudur. Bu yönlere değinen tarafların temyiz  itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, mahkemece keşif yapılarak çekişme konusu edilen yerlerin değerlerinin belirlenmesi suretiyle HUMK."nun 417.maddesi uyarınca kabul ve ret  oranları da gözetilerek  taraflar  yararına, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca, nispi avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde maktu avukatlık ücretine hükmedilmiş olması isabetsizdir.
Tarafların, değinilen avukatlık ücreti açışından temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle, hükmün açıklanan nedene hasren HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA,   21.03.2011  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.