5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"na muhalefet suçundan ..."nin anılan Kanun"un 63/10, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 1.600,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/10/2018 tarihli ve 2018/293 esas, 2019/813 sayılı kararını müteakip sanık hakkındaki davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine dair Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/05/2019 tarihli ve 2018/293 esas, 2019/813 sayılı ek kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 24/10/2019 gün ve 94660652-105-09-12473-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/11/2019 gün ve KYB-2019/104796 sayılı ihbarnamesi ile daireye gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
1-Dosya kapsamına göre, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"na muhalefet suçunun, anılan Kanun"un 63/10 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 66/1-e maddelerine göre asli zamanaşımı süresinin 8 yıl, olağanüstü zamanaşımı süresinin 12 yıl olduğu, dava konusu olayda suç tarihinin 04/10/2008 ve ilk iddianame düzenlenme tarihinin 20/03/2018 olduğu gözetilerek, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 67/2. maddesi gereğince yapılan incelemede zamanaşımını kesen neden bulunmadığı anlaşılmakla, anılan Kanun"un 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık olağan dava zamanaşımının, iddianamenin düzenlendiği 20/03/2018 tarihine kadar gerçekleştiği gözetilmeksizin, sanık hakkında düşme kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesinde,
2-5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/1. maddesindeki "Duruşmanın sona erdiği açıklandıktan sonra hüküm verilir. Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, mahkûmiyet, güvenlik tedbirine hükmedilmesi, davanın reddi ve düşmesi kararı, hükümdür." şeklindeki düzenleme karşısında mahkemenin aynı konuda iki kez hüküm vermesi mümkün olmadığı cihetle sanık hakkındaki davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmesinin mümkün olmadığı gözetilmeden yazılı şekilde düşme kararı verilmesinde,
İsabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, hakimin hüküm verip işten el çektikten sonra, kararı değiştirmesi mümkün olmayıp, 23/05/2019 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek, gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/10/2018 tarihli ve 2018/293 esas, 2019/813 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309/4-d maddesi uyarınca, BOZULMASINA, suç tarihi itibariyle sanığa isnat edilen suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre davanın 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık olağan zamanaşımı süresine tabi olduğu, suç tarihi olan 04/10/2008 tarihinden, Cumhuriyet Savcısı huzurunda sanığın ifadesinin alındığı 27/09/2017 tarihine kadar 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin tamamlanmış olduğu anlaşıldığından sanık hakkındaki kamu davasının DÜŞMESİNE, 12/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.