MAHKEMESİ : Tavşanlı 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ : 13.05.2008
NUMARASI : Esas no: 2007/99 Karar no: 2008/140

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm kusur ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Davacının, eşine karşı 10.10.2007 tarihinde uyguladığı anlaşılan fiziksel şiddet eylemi, boşanma davasının açıldığı tarihten sonra gerçekleştiğinden; bu davadaki kusur değerlendirmesinde dikkate alınamaz. Davacı tanığı G.K.davalıya yönelik" basit yaralama" eyleminden mahkum olması ve ifadesinde geçen sözlerin yeri, zamanı, nedeni açıklanmayan soyut nitelikte bulunması nedeniyle beyanları hükme dayanak oluşturamaz. Boşanmaya neden olan olaylarda; evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmeyen davacı koca tam kusurludur.
Türk Medeni Kanununun 166.maddesi hükmünü tamamen kusurlu eşin de dava açabileceği ve yararına boşanma hükmü elde edebileceği biçiminde yorumlamamak ve değerlendirmemek gerekmektedir.Çünkü böyle bir düşünce, kimsenin kendi eylemine ve tamamen kendi kusuruna dayanarak bir hak elde edemeyeceği yönündeki temel hukuk ilkesine aykırı düşer.Diğer taraftan gene böyle bir düşünce tek taraflı irade ile sistemimize aykırı bir boşanma olgusunu ortaya çıkarır. Boşanmayı elde etmek isteyen kişi karşı tarafın hiçbir eylem ve davranışı söz konusu olmadan, evlilik birliğini, devamı beklenmeyecek derecede temelinden sarsar, sonrada mademki birlik artık sarsılmış diyerekten boşanma doğrultusunda hüküm kurulmasını talep edebilir.
Öyle ise Türk Medeni Kanununun 166.maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz yada az kusurlu olmaya gerek olmayıp daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmakla beraber, boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurunun varlığı ve bunun belirlenmesi kaçınılmazdır.
Az kusurlu eş boşanmaya karşı çıkarsa bu halin tespiti dahi tek başına boşanma kararı verilebilmesi için yeterli olamaz. Az kusurlu eşin karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olmalı, eş ve çocuklar için korunmaya değer bir yararın kalmadığı anlaşılmalıdır.(TMK.md.166/2)
Mevcut olaylara göre evlilik birliğinin, devamı eşlerden beklenmeyecek derecede, temelinden sarsıldığı kuşkusuzdur. Ne var ki bu sonuca ulaşılması tamamen davacının tutum ve davranışlarından kaynaklanmış olup, davalıya atfı mümkün hiçbir kusur gerçekleşmemiştir. Bu durumda açıklanan nedenle isteğin reddi gerekirken yasa hükümlerinin yorumunda yanılgıya düşülerek boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır. Ancak; hükmün boşanma kısmı temyiz edilmediğinden, bozma sebebi sayılmamış, yanlışlığa işaret olunmakla yetinilmiştir.
2-Temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılan incelemeye gelince:
a)Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentler dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b)Tarafların tesbit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine paranın alım gücüne , ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davalı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Borçlar Kanununun 42. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK.md.174/1) takdiri gerekirken yazılı şeklide hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
c)Boşanmaya neden olan olaylarda; dava tarihi itibariyle davacıdan kaynaklanan, davalının kişilik haklarına yönelik bir eylemin varlığı kanıtlanamamıştır. Türk Medeni Kanununun 174/2. madde koşulu gerçekleşmediği halde davalı yararına manevi tazminata hükmedilmesi doğru değildir.
d)Talep olmadığı halde, davalı yararına takdir edilen tazminatlar için faize hükmedilmesi de usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda 2. maddenin (b) bendinde gösterilen sebeple davalı yararına, (c) ve (d) bentlerinde gösterilen sebeplerle davacı yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışındaki temyize konu kısımların ise yukarıda 2. maddenin (a) bendinde açıklanan sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.13.07.2009 (Pzt.)