Sahte fatura düzenlemek - defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8402 Esas 2020/4931 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8402
Karar No: 2020/4931
Karar Tarihi: 24.09.2020

Sahte fatura düzenlemek - defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8402 Esas 2020/4931 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararında, bir kişinin sahte fatura düzenlemek ve defter ve belgeleri gizlemek suçlarından mahkum olduğu belirtiliyor. Ancak, her takvim yılı içinde düzenlenen faturaların ayrı suçlar olduğu göz önünde bulundurulmadan tek hüküm kurulduğu ve aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi halinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği vurgulanıyor. Ayrıca, sanık hakkında TCK'nin 43. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması gerektiği ve defter ve belgeleri gizleme suçunda temel hapis cezasının alt sınırının suç tarihi itibarıyla 18 ay olduğu belirtiliyor. Kararda, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiği de ifade ediliyor. Kanun maddeleri olarak, TCK'nin 43. maddesi ve VUK'nin 359/a-2. maddesi gösteriliyor.

11. Ceza Dairesi 2017/8402 E. , 2020/4931 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek, defter ve belgeleri gizlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Her takvim yılı içinde düzenlenen faturaların ayrı suçları oluşturduğu gözetilmeden ve hangi yıldan olduğu da belirtilmeden tek hüküm kurulması ve aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi halinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği dikkate alınarak, sanık hakkında TCK"nin 43. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ve defter ve belgeleri gizleme suçunda temel hapis cezasının alt sınırının suç tarihi itibarıyla 5904 sayılı Kanun’un 23. maddesi ile değişik 213 sayılı VUK’nin 359/a-2. maddesi uyarınca “18 ay” olduğu gözetilmeden, sanık hakkındaki temel cezanın “1 yıl” olarak belirlenerek eksik ceza tayin edilmesi hususları karşı temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçların sübutu kabul edilmiş, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasıfları tayin olunmuş, cezayı azaltıcı nedenin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiriler dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 24.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.