Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2017/2057 Esas 2020/2237 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/2057
Karar No: 2020/2237

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2017/2057 Esas 2020/2237 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava konusu 294, 295 ve 296 parsel sayılı taşınmazların kök parseli olan 224 sayılı parsel, Suriye uyruklu bir kişiye ait olup, kişinin ölümünden sonra mirasçılarına intikal ederek tedavüle girmiştir. Davacı, Hazinece el konulduğu ilişkin şerhin tapu kayıtlarına işlenmesini ve dava konusu taşınmazların davalılar adına olan kayıtlarının iptali ile kendi adına tescilini istemiştir. Ancak davalılar, taşınmazları Turk vatandaşlarından iyiniyetle satın aldıklarını ve TMK'nin 1023. maddesi koruyuculuğundan yararlanmaları gerektiğini öne sürerek davanın reddini savunmuşlardır. Mahkeme, davacının iddiasını kanıtlayamadığı ve davalıların TMK'nin 1023. maddesinden istifade edecekleri gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Karar temyiz edilmiş, ancak temyiz itirazı reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak da, davacının dayandırdığı 1062 sayılı Kanun ve davalıların yararlandığı TMK'nin 1023. maddesi belirtilmiştir.

1. Hukuk Dairesi 2017/2057 E. , 2020/2237 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL-ŞERH TESCİLİ

Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, dava konusu 294, 295 ve 296 parsel sayılı taşınmazların geldisi olan kök 224 sayılı parselin Suriye uyruklu 29.04.1976 tarihinde ölen Hacı.... oğlu ...(...) adına tespit edildiğini, ..."nın ölümünden sonra taşınmazın mirasçılarına intikal ederek tedavüller gördüğünü ileri sürerek, 1062 sayılı Kanuna göre Hazinece el konulduğu ilişkin şerhin tapu kayıtlarına işlenmesini, dava konusu taşınmazların davalılar adına olan kayıtların iptali ile ... adına tescilini istemiştir.
Bir kısım davalılar, kök muris...’nın Suriye uyruklu olmadığını, 1062 sayılı Yasa’ya ilişkin şerhin 2008 yılında taşınmazlara konulduğunu, taşınmazları satın aldıkları sırada şerhin bulunmadığını, Türk vatandaşlarından iyiniyetle satın alma ile edindiklerini, TMK’nin 1023. maddesi koruyuculuğundan yararlanmaları gerektiğini belirterek, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacının iddiasını kanıtlayamadığı ve davalıların TMK’nin 1023. maddesinden istifade edecekleri gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ..."ın raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
-KARAR-

Dosya içeriğine, toplanan delillere, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; davacının yerinde bulunmayan temyiz itirazının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13. maddesinin j. Bendi gereğince davacıdan harç alınmasına yer olmadığına
Tarihinde 04/06/2020 oybirliğiyle karar verildi.