MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/11/2013
NUMARASI : 2012/697-2013/833

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketlerde 01.01.1999-21.03.2012 tarihleri arasında davalı alt işveren E... T... şirketinin işlerini yüklendiği asıl işveren U.... AŞ işyerinde Depo Sorumlusu olarak aylık 1.321,99 TL Net maaşla çalıştığını, yemek ve yol ücreti ödendiğini, davacının yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, sosyal ve ekonomik haklarının önüne geçilmek kastıyla aldığı maaşın kuruma eksik bildirildiğini, sigorta primlerinin eksik ödendiğini, davalı işverenin noter kanalı ile çektiği ihtarname ile 21.03.2012 tarihi itibariyle davacının iş akdini ihbar öneline uymadan feshettiğini bildirdiğini, fesih gerekçesi olarak İş Kanununun 25/II-e, ı bendinin gösterildiğini, davalının fesih gerekçesinin haksız olduğunu ve gerçeği yansıtmadığını iddia ederek kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacaklarının faiziyle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, davacının müvekkili şirkette 18.11.1998 tarihinde belirli süreli iş sözleşmesi uyarınca satış temsilcisi olarak çalışmaya başladığını, 21.03.2012 tarihinde de iş akdinin sona erdirildiğini, davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini, davacının son olarak görev yaptığı depo sorumlusu sıfatı ile çalışırken depo sayımlarında usulsüzlük yaptığı ve bazı ürünlerin eksik olduğunun tespit edildiğini, söz konusu eksikliklerin davacı gözetiminde tespit edildiğini ve tutanak altına alındığını, davacının 19.03.2012 tarihinde verdiği savunmasına atıfla, depo sorumlusu olarak nasıl hareket ettiğini açık olarak gözler önüne serdiğini, davacının görev ve sorumluluklarını yerine getirmeyerek şirketin güvenini sarstığını sadakat yükümlülüğüne aykırı davranarak işverenin zarara uğramasına açıkça göz yumduğunu, davacının tamamen kendi kusurundan kaynaklanan nedenlerle iş akdinin feshine sebep olduğunu, davacının yıllık izinlerini kullandığını, davacıya 2.219,50 TL yıllık izin ücreti ödendiğini, zamanaşımı savunmaları bulunduğunu beyanla davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davacının davalı E.T.Şirketi"nin sigortalı işçisi olarak diğer davalı şirketin deposunda depo sorumlusu olarak çalıştığı, iş akdinin haklı bir neden olmaksızın işverenlikçe sona erdirildiği iddiası karşısında feshin tazminat ödemesi gerektirmeyecek şekilde gerçekleştiğini ispat etme yükü üzerinde olan davalı işverenliğin haklı fesih olgusuna tutunduğu, bir kısım promosyon ürünlerinin noksan çıktığından dolayı davacının işten çıkarıldığını savunduğu, ancak dosya kapsamına göre promosyonların dağıtılması sırasında irsaliye tutulması uygulamasının bulunmadığı, davacının çalışması sırasında herhangi bir olumsuz davranışının tespit edilmediği, ayrıca yapılan depo sayımlarının aralıklarına nazaran çok sağlıklı sonuç verecek durumda olmadığı, bu koşullarda davalı işverenliğin davacı ile çalışmak istemeyebileceği ancak fesih sebebinin geçerli neden arz etmesi nedeni ile davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile kıdem, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsiline, fazla mesai ücreti talebinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacı işçinin hak kazandığı yıllık izin ücreti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Bilindiği üzere yıllık izin hakkının kullandırıldığını veya karşılığı ücretin fesih sonrasında ödendiğini yazılı delil ile kanıtlama yükü davalı işverenlik üzerindedir.
Somut uyuşmazlıkta; davalılar vekili tarafından bir kısım yıllık izin kullanma belgeleri dosyaya sunulmuş, ayrıca davalılar vekili tarafından davacı işçiye yıllık izin konusunda yemin teklif edilmiştir.
Davacı işçi de 21.11.2013 tarihli duruşmada yemin etmiş, “Ben davalı şirkette 01.01.1999-21.03.2012 tarihleri arasında çalıştım. Ben sadece 16 gün yıllık izin kullandım içeride izin hakkımın olduğunu biliyorum, biz zaten sürekli izin kullanamıyorduk, içeride 144 gün yıllık ücretli izin hakkım bulunmaktadır. Ayrıca bu kullanmadığım yıllık ücretli izinlerin ücreti de ödenmemiştir” beyanında bulunmuştur.
Davacı tarafından ifa edilen yemin karşısında 144 gün üzerinden hesaplama yapılması gerekirken, yıllık izin ücretini 204 gün üzerinden hesaplayan bilirkişi raporuna itibarla yazılı şekilde fazla miktarda alacağa hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.12.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.