Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, 2526  parsel  sayılı  taşınmazın  Hazineye  ait  iken, imar  planında  yol  ve  park  alanında  kalması  nedeniyle  3194  Sayılı Yasanın  11. maddesi  gereğince  şerh  verilmek  suretiyle   tapuda  terkin  edildiğini, ancak  imar planında   park  alanı   olarak   ayrılan  930  m2  lik  kısmının  amacı  dışında   kullanıldığını; amaca  uygun   kullanımın  sağlanması ya da   imar planı  tadilatı   hususlarında  idari   yoldan   yapılan   başvuruların sonuç vermediğini ve  imar  planı  tadilatı  olmadan  Hazine   adına  tescil  işleminin   gerçekleştirilemediğini  ileri  sürerek  anılan 930 m2 lik  kısmın   tapudaki   şerhin  kaldırılması   suretiyle  Hazine   adına  tescilini   istemiştir.
Davalı, çekişmeli  taşınmazın  imar  planında  park   alanında   kalmakta  olup, herhangi  bir  plan  değişikliği  bulunmadığını, dava  konusu  yerin   terk  amacına  uygun  olarak  kullanıldığını ve  park  niteliğini   sürdürdüğünü,3194   Sayılı  Yasanın  11.  maddesinin   koşullarının  oluşmadığını  belirterek  davanın  reddini  savunmuştur.
Davanın kabulüne ilişkin olarak verilen kararın, Dairece; “….idari bir kararla devredilen taşınmazların amaç dışı kullanımları halinde, mülkiyetlerinin geri alınmasının da ancak aynı usul çerçevesinde gerçekleşebileceği açıktır. Öyle ise somut olayda, çekişmeli bölümün iadesi hususunda da aynı işlemlerin yapılıp  yapılmadığının araştırılması gerektiği kuşkusuzdur. Ayrıca kabule göre de, tapudan park alanı olarak 930 m2lik kısım terkin edildiği halde, yapılan uygulama sonucunda bilirkişi heyeti tarafından düzenlenen raporda 853.19m2’lik alanın amaca aykırı kullanıldığının bildirildiği gözetilerek, farkın neden kaynaklandığı belirlenmeden hükme yeterli ve elverişli olmayan rapor ile yetinilerek hüküm kurulmuş olması da doğru değildir.” gerekçesiyle bozulması üzerine, bozmaya uyularak tamamlanan soruşturma sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.  
Davacı Hazine, 3194 sayılı yasanın 11. maddesine dayanarak 2526 parsel sayılı taşınmazdaki 930 m2’lik kısmın tapusunun iptali ile yeniden Hazine adına tescilini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; önceden verilen Mahkeme Kararının Dairece; “…idari bir kararla devredilen taşınmazların amaç dışı kullanımları halinde, mülkiyetlerinin geri alınmasının da ancak aynı usul çerçevesinde gerçekleşebileceği açıktır. Öyle ise somut olayda, çekişmeli bölümün iadesi hususunda da aynı işlemlerin yapılıp  yapılmadığının araştırılması gerektiği kuşkusuzdur…”  gerekçesiyle bozulduğu anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere bozmaya uyulmakla yanlar yararına usuli kazanılmış haklar doğar. O halde 3194 sayılı yasanın 11. maddesinin 1 ve 3. fıkraları uyarınca Belediye’ye bedelsiz olarak terk edilen yerin ancak aynı usulle geri alınmasının mümkün olacağı açıktır. Nitekim Valiliğin başvurusu üzerine Maliye ve Gümrük Bakanlığının, çekişmeli bölüm yönünden “yapılacak imar tadilatı ile taşınmazın özel mülkiyete dönüştürülmesi sonrasında iadesinin gerektiği..” yolunda talimat verdiği ve Defterdarlığın, 30.05.2006 ile 22.09.2006 tarihli yazıları ile anılan hususlara da değinerek Belediye’den plan tadilatı yapılmasını ve taşınmazın iadesini istediği buna karşın Belediye tarafından herhangi bir işlem yapılmadığı görülmektedir.
Bu durumda Belediye’nin olumsuz davranışı nedeniyle 2577 sayılı yasanın 2. maddesi hükmü gereğince İdari Yargı yoluna başvurulması gerekeceğinde kuşku bulunmamaktadır.
Hal böyle olunca, davacı Hazine’ye İdari Yargı yerinde ilgili davayı açması için önel verilmesi açılması halinde eldeki davada bekletici sorun yapılması ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken aksi düşüncelerle yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Öyleyse tarafların değinilen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin  harcın  temyiz  edene  geri verilmesine, 28.02.2011  tarihinde  oybirliğyile karar verildi.