MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanıkların ayrı ayrı 5237 sayılı TCK"nın 157/1, 53 maddeleri gereğince 1 yıl hapis ve 1.000 TL adli para cezası ile mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıkların, eylem ve fikir birliği içinde hareket ederek, suç tarihinde, yolda yürümekte olan mağdur ..."nin yanına araç ile yaklaşarak, sanık ..."in “ellerinde yabancı para olduğunu, bu parayı akrabalarına vermek için getirdiklerini, ancak evde bulamadıklarını, isterse kendisine verebileceklerini” söylediği, mağdurun kabul etmesi üzerine, cebinden çıkardığı her hangi bir maddi değeri olmayan “500 Peru parasını” 380 TL eder diyerek mağdura verdiği ve karşılığı 150 TL"yi alıp olay yerinden uzaklaştıkları, mağdur beyanı, teşhis tutanağı ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, dolandırıcılık suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık ... hakkında TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanıklar hakkında hükmedilen gün adli para cezasının, adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle, CMK’nun 232/6.maddesine aykırılık oluşturulması,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının alt sınırın üzerinde “50 gün” olarak tayin edilmesi,
3) 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmekle beraber, TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanıkların sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması nedeniyle bu hususlar,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz başvuruları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, 1) hüküm birinci paragrafındaki paraya çevirme ile ilgili “20 TL"den hesap edilmek üzere” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’ nın 52/2 maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi, 2) hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla "50 GÜN" ve “1000 TL” terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla "5 GÜN" ve “100 TL” ibarelerinin eklenmesi, 3) TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bendin hükümden çıkartılarak yerine “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.