MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Eşyası Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından ziynet eşyası alacağı, ziynet eşyası davasında erkek yararına hükmedilen vekalet ücreti ve boşanma davasında vekalet ücretine hükmedilmemesi yönünden; davalı erkek tarafından ise ziynet eşyası alacağı, kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların ziynet alacağı davası yönünden temyiz itirazlarının incelemesinde;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 362. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli ve 6763 sayılı Kanunun 44. maddesi ile 6100 sayılı Kanuna eklenen Ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanununun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “72.070,00TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda, davacı kadının 36.525,00 TL tutarındaki ziynet alacağı talebinin 31.825,00 TL’sinin kabulüne karar verilmiş olup, talebin kabul edilen ve reddedilen miktarı, temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Bölge adliye mahkemesinin ziynet alacağına ilişkin kararı kesindir. Bu nedenle, davacı kadının ve davalı erkeğin ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-İlk derece mahkemesinin verdiği ilk hükme karşı davacı kadın tarafından boşanma davasında vekalet ücretine hükmedilmemesi ve ilk derece mahkemesinin 12/11/2019 tarihli kararına karşı davalı erkek tarafından nafakalar yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmadığından, kadının boşanma davasında vekalet ücretine hükmedilmemesi ve erkeğin nafakalara yönelik temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
3-Diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Tarafların temyiz dilekçelerinin yukarıda (1.) ve (2.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, diğer temyiz itirazlarının ise yukarıda (3.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 267.80"er TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 02.11.2020 (Pzt.)