MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükümlü hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 03.06.2003 tarihli 2002/92 E., 2003/37 K. sayılı karar ile 765 sayılı TCK’nın 193/2, 59/2. maddeleri ve 647 sayılı Kanun’un 4. maddesi uyarınca 1.090.350.000 TL (eski para) adli para cezası verildiği ve bu cezanın aynı Kanun’un 6. maddesi uyarınca ertelendiği, bahse konu hükmün, hükümlü ve o yer Cumhuriyet savcılarının temyizi üzerine Dairemizin 26.10.2005 tarihli ve 2004/11800 E., 2005/23461 K. sayılı kararı ile bozulduğu ve bozma sonrası yapılan uyarlama yargılaması sonucu dosya üzerinden verilen 15.12.2005 tarihli 2005/149 E., 2005/138 K. sayılı karar ile hükümlü hakkında 765 sayılı TCK’nın 193/2, 59/2. maddeleri ve 647 sayılı Kanun’un 4. maddesi uyarınca 900,00 YTL adli para cezası verildiği ve bu cezanın aynı Kanun’un 6. maddesi uyarınca ertelendiği, bahse konu kararın temyiz edilmeksizin 15.02.2006 tarihinde kesinleştiği, anılan kararın kesinleşmesinden sonra Sarayönü Asliye Ceza Mahkemesinin 08.10.2009 tarihli yazısı ile hükümlü hakkında CMK’nın 231. maddesi gereğince uyarlama yapılarak hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilip verilmeyeceğinin değerlendirilmesinin talep edildiği, bu talep üzerine mahkemece, 30/10/2009 tarihli kararda, sadece CMK’nın 231. maddesi kapsamında uyarlama yargılaması yapılarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın kesinleşmesinin ardından denetim süresinde hükümlünün kasıtlı suç işlediği ihbarı üzerine ise mahkemenin 19.01.2016 tarihli kararı ile hükmün açıklanmasına karar verdiği anlaşılmakla; ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17/05/2011 tarih, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı üzere, 01/06/2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Kanun’un 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yolu olduğu ve bu tür kararların temyizinin mümkün olmadığı dikkate alınarak, CMK’nın 264. maddesine göre de kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, hükümlünün dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 29/11/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.