Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/5055 Esas 2013/7857 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi ve davalı ... tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Kadastro sırasında .... Köyü, 229 ada 11, 12, 13 ve 14 parsel sayılı sırasıyla 110,23 m², 2150,84 m², 324,67 m² ve 2089,94 m² yüzölçümündeki taşınmazlar, belgesizden ağaçlık niteliği ile davalı ... adına tespit edilmişlerdir.
Davacı ... Yönetimi, dava konusu parsellerin orman sayılan yerlerden oldukları iddiasıyla dava açmıştır.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne ve dava konusu 229 ada 11 nolu parselin tespit gibi tapuya tesciline, 229 ada 12, 13 ve 14 sayılı taşınmazların orman niteliğiyle ... adına tapuya tescillerine karar verilmiş, hüküm davacı ... Yönetimi ve davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tespitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde 1979 yılında yapılarak kesinleşen orman kadastrosu bulunmaktadır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve özellikle, keşif sonucu düzenlenen orman bilirkişi kurulu raporunda, 2 Eylül 1986 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan 6831 sayılı Orman Kanununa Göre Orman Kadastrosu ve Aynı Kanunun 2/B Maddesinin Uygulanması Hakkındaki Yönetmeliğin 54. maddesi uyarınca hazırlanan Orman Kadastrosu Teknik İzahnamesinin 49. maddesinde yazılı “orman sınır noktası ve hatların uygulanmasında tutanaklardan, orman kadastro haritasından, hava fotoğraflarından, varsa ölçü karnelerinden, nirengi, poligon, röper noktalarından yararlanılır. Sınırlama tutanakları ile orman kadastro haritaları arasında çekişme olduğunda ölçü değerleri ve tutanaktaki ifadeler arazinin durumuna göre incelenir, hangisi daha çok uyum gösteriyorsa ve gerçek duruma uygun ise o esas alınır.” hükmü ile 15.07.2004 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastrosunun Uygulanması Hakkında Yönetmeliğin “Teknik İşler” başlıklı Dokuzuncu Bölümde yazılı esaslar gözönünde bulundurularak gerçek duruma uygun düşen tutanaklara değer verilerek yapılan uygulama sonucu çekişmeli 229 ada 12, 13 ve 14 sayılı taşınmazların orman tahdidi içinde kalan yerlerden oldukları anlaşıldığı gibi eylemli biçimde orman oldukları da saptandığına, 229 ada 11 nolu parselin ise orman tahdidi dışında kaldığı, eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada orman sayılmayan yerlerden olduğu ve üzerinde genç fındıklık bulunduğu anlaşıldığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının Orman Yönetimine yükletilmesine, Hazineden harç alınmasına yer olmadığına 12.09.2013 günü oy birliği ile karar verildi.