MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet verme (sanık ... hak.), zimmet (sanık ... hak.)
HÜKÜM : Mahkumiyet (sanık ... hak. rüşvete aracılık etme, diğer sanık hak. nitelikli zimmet suçlarından)

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık ... hakkında tayin olunan cezanın miktarına göre müdafin duruşmalı inceleme isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin duruşmasız olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın gözaltında geçirdiği sürelerin TCK"nın 63. maddesine göre hükmolunan hapis cezasından mahsup edilmesi ve aynı Kanunun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sanık hakkında kurulan ilk mahkumiyet hükmünün Dairemizin 13/02/2014 tarihli ilamı ile sair temyiz itirazları reddedilerek bozulmasının, hükmün bir kısmının onandığı sonucunu doğurmayacağı gözetilerek yeniden yapılan incelemede;
Suç tarihinde Pazar Orman İşletme Şefliğinde mutemet olarak görev yapan sanığın, yakacak ihtiyacı için köylülere satılan orman emvali karşılığında tahsil edilip,... Köyü muhtarı ... ve azası ... tarafından teslim edilen 2.750 TL"yi zimmetine geçirdiği iddia olunan olayda; sanık müdafin savunmalarında dosyada bulunan Amasya Orman Bölge Müdürlüğü Tokat Orman İşletme Müdürlüğünün 07/05/2010 tarihli yazısı uyarınca sanığın suça konu parayı almaya yetkili olmadığını beyan ettiği, bahse konu yazıda İşletme Müdürlüklerindeki uygulamalarda mutemetlere her türlü tahsilat için yetki verilmediği, Bayırlı köyünün 6831 sayılı Kanunun 32. maddesi kapsamında kalması nedeniyle tahsil edilen paranın tahsilatının Müdürlükleri tarafından yapılması gerektiğinin belirtildiği nazara alınarak; maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, Şeflik mutemetlerine her türlü tahsilat için yetki verilip verilmediği, şayet yetki sınırlandırması yapılmış ise buna ilişkin yasal dayanak ve belgelerin temini, bu uygulamanın mevzuata uygun olup olmadığının üzerinde durulması, Bayırlı köyünden yapılan tahsilatların bu sınırlamaya tabi olup olmadığı ve sanığın suça konu parayı tahsil etme yetkisi bulunup bulunmadığının tereddüde mahal vermeyecek biçimde belirlenmesinden sonra hasıl olacak sonuca göre sanığın hukuki durumunun ve suç vasfının takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 04/07/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.