Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/224 Esas 2020/4891 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/224
Karar No: 2020/4891
Karar Tarihi: 23.09.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/224 Esas 2020/4891 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekiler adına düzenlediği iki senedi, bankadan aldığı bir kredi borcunun teminatı olarak bankaya vermek suretiyle resmi belgede sahtecilik suçu işlemekle suçlanmaktadır. Mahkeme, suça konu senetlerin bankaya aynı zamanda verilmesi halinde sanığın eyleminin tek suç olarak kabul edilip belge sayısı dikkate alınarak temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği, belgelerin farklı zamanlarda bankaya verildiğinin anlaşılması halinde ise TCK’nin 43. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğine karar vermiştir. Ancak, mahkeme eksik inceleme sonucu iki ayrı mahkumiyet hükmü kurmuştur. Ayrıca, kabule göre 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğine de karar verilmiştir. Bu nedenlerle, kararın bozulması gerektiği kararı verilmiştir. Kanun maddeleri ise TCK'nin 43, 53 ve 5237 sayılı kanunun 53. maddesi ile birlikte Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararına atıfta bulunulmuştur.

11. Ceza Dairesi 2018/224 E. , 2020/4891 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddine, ancak;
1- Sanığın, müştekiler adına düzenlediği 16.06.2011 ve 17.08.2011 düzenleme tarihli senetleri, bankadan almış olduğu bir kredi borcunun teminatı olmak üzere bankaya vermek suretiyle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; suça konu senetlerin bankaya aynı zamanda verilmesi halinde sanığın eyleminin tek suç olarak kabul edilip belge sayısı dikkate alınarak temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılması gerekeceği, belgelerin farklı zamanlarda bankaya verildiğinin anlaşılması halinde ise TCK’nin 43. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının gerekeceğinden öncelikle suça konu senetlerin bankaya aynı tarihte verilip verilmediği hususu araştırılarak sanığın hukuki durumunun buna göre değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ile iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulması ,
2-Kabule göre de ; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.