Davacı ... vekili Av. ... ile davalı ...Ş. vekili Av. ... aralarındaki maddi ve manevi tazminat davası hakkında Ankara 7. Tüketici Mahkemesi’nden verilen 2018/361 esas, 2019/125 karar sayılı ve 11/04/2019 tarihli hükmün davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi"nce istinaf talebinin reddine yönelik kararın davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
- KARAR -
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"a eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800 TL"dir.
HMK’nun 341/2 maddesi gereğince manevi tazminat davalarında verilen kararlara karşı miktar veya değere bakılmaksızın istinaf kanun yoluna başvurulabilir. HMK’nun 366/1 maddesinde bu kanunun istinaf yoluyla ilgili 343,349 ve 352. maddelerinin temyiz kanun yolunda kıyas yoluyla uygulanabileceği hükmü bulunmakta olup HMK’nun 341. maddesine yapılmış bir atıf yoktur. Bu itibarla HMK’nun 341/2 maddesi temyiz kanun yolunda uygulanmayacağı, yani manevi tazminat davaları hakkındaki kararlara karşı istinaf mahkemesince verilen kararların temyizinde 362/1-a maddesindeki miktar sınırlaması dikkat edilmesi gerekeceğinden istinaf mahkemesince manevi tazminat hakkında verilen karar kesindir.
Temyize konu edilen miktarın 1.500,00 TL maddi ve 50,00 TL manevi tazminat olması nedeniyle Bölge Adliye Mahkemesinin 18.09.2019 tarihli kararı kesin niteliktedir. Kesin olan kararın temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.