MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından; kusur belirlemesi, maddi ve manevi tazminat yönünden, davalı kadın tarafından ise hükmün tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle" delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin tüm, davalı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-İlk derece mahkemesince davalı kadının düzensiz ve düşük gelir sahibi olduğu gerekçesiyle kadın yararına yoksulluk nafakası takdir edilmiştir. Davalı kadının istinaf kanun yoluna başvurması üzerine bölge adliye mahkemesince davalı kadın adına kayıtlı 2 taşınmazının olduğu ve ablasının evinde kira vermeden oturduğu gerekçesiyle davalı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmiştir. Dosyanın yapılan incelemesinde; davalı kadının üzerine kayıtlı 2 adet taşınmazı olduğu ve ablasının, evinde kira vermeden oturduğu anlaşılmıştır. Bu durumda söz konusu taşınmazların değerlerinin tespiti ile kadının bu taşınmazlardan herhangi bir kira geliri elde edip etmediğinin araştırılması, geliri varsa elde ettiği gelirin kendisini yoksulluktan kurtarıp kurtarmayacağı araştırılarak sonucu uyarınca yoksulluk nafakası hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentte gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, kararın bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 02.11.2020 (Pzt.)