MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık, tehdit
HÜKÜM : TCK"nın 157/1,43/1,52/1-2,53/1-a-b-c-d-e,106/1-
1,52/1-2-3.maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık ve tehdit suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın internet ortamında şikayetçilerle tanıştığı, kimlik bölümünde esnaf olmasına karşın kendisini pilot olarak tanıttığı, şikayetçi ..."in yurt dışından bilgisayar ve cep telefonu isteğine karşılık getirebileceğini söyleyip 1.500,00 TL para elden aldığı ayrıca sanığın ..."i pilot yapacağını söyleyerek muayene için 700,00 TL para daha talep ettiği, bu parayı aldığı, ilerleyen zamanda bilgisayar ve cep telefonunu getirmediği gibi ... ile ilgili işlemlerin de devam etmediği, sanığın ortadan kaybolduğu, aldığı paraları iade etmediği, sanığın kendisine ait olduğu anlaşılan cep telefonu ile 11/11/2010 tarihinde şikayetçileri arayarak tehdit ettiği, bu şekilde sanığın dolandırıcılık ve tehdit suçlarını işlediğine ilişkin kabulde isabetsizlik görülmemiştir.
1-Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan hükmün temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53.maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasında yer alan; 5237 sayılı TCK"nın 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bendin ilgili bölümüne "sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1.fıkrasının c bendin de belirtilen haklarından, mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise 1-c bendindeki haklardan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.