Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/327 Esas 2012/374 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/327
Karar No: 2012/374
Karar Tarihi: 11.01.2012

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/327 Esas 2012/374 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, müştekinin kilitli olarak park ettiği aracına sağ ön kapı kilit kısmı zorlamak suretiyle girerek düz kontak yaptığı gerekçesiyle hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ancak 5237 sayılı TCK'nın 142/1-e maddesi yerine 142/1-b maddesi uygulanması gerektiği gözetilmemiştir. Yine, sanığın adli sicil kaydına göre tekerrüre esas hükümlülüğü bulunduğu halde 5237 sayılı Yasanın 58/6-7.maddesi ile uygulama yapılmamıştır. Mahkeme kararı bu nedenlerle bozulmuş ve sanık hakkında kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksun bırakılma kararı verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b ve 142/1-e maddeleri, 5237 sayılı Yasanın 58/6-7.maddesi, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nun 322.maddesi.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/327 E. , 2012/374 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın, müştekinin kilitli olarak park ettiği aracına sağ ön kapı kilit kısmı zorlamak suretiyle girerek düz kontak yaptığının anlaşılması karşısında, eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeden 142/1-e maddesinden hüküm kurulması sonuca etkili görülmediğinden ve adli sicil kaydına göre tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın 58/6-7.maddesi ile uygulama yapılmaması karşı temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından "TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1.maddesinde belirtilen ve 53/3.maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3.maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.