MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanıklar ..., ... ve ... hakkında yapılan karşılaştırma sonucu lehe kabul edilerek uygulanan 5237 sayılı TCK’nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK."nın 493/1 maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, somut olaya göre, sanıkların eyleminin, 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık ve 151/1 maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçlarının yanında, aynı yasanın 116/2-4 ve 119/1-c maddelerinde tanımlanan geceleyin birden fazla kişiyle birlikte işyeri dokunulmazlığının ihlali suçunu da oluşturduğunun gözetilmemesi,
2-Sanıkların 17.09.2002 tarihli hırsızlık eylemlerinin gece işlendiğine dair kanıtların nelerden ibaret olduğu karar yerinde gösterilmeden, yazılı şekilde TCK"nın 143. maddesiyle geceden dolayı 1/6 oranında arttırım yapılması,
3- Özgürlüğü bağlayıcı ceza ile hükümlülüklerine karar verilen sanıkların, 5237 Sayılı TCK"nın 53/1 maddesinde sayılan haklardan hangilerini ne kadar süreyle kullanmaktan yoksun bırakıldıklarının karar yerinde belirtilmemesi ve sanıklar hakkında TCK’nın 53. maddesi ile uygulama yapılırken, her bir suç nedeniyle verilen cezanın yasal sonucu olarak her suç için ayrı ayrı anılan maddenin uygulanması gerekirken, sonuç ceza üzerinden bir defa hüküm kurulması ve aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendindeki kendi altsoyu üzerindeki haklardan aynı maddenin 3. bendi uyarınca mahkum oldukları hapis cezalarından koşullu salıverilmesine kadar yoksun bırakılmaları yerine, cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmalarına yol açacak şekilde karar verilmesi,
4- 5271 sayılı CMK."nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi,
5-Sanıklardan ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünde, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 08.04.2008 gün ve 2008/1-157 Esas, 2008/74 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere; sonraki suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olması halinde; 5237 sayılı TCK."nın lehe kabulü ile yapılan uygulamalarda aynı Kanunun 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
6-20.02.2007 tarihli celseye ait tutanakların ilk iki sayfasının katip tarafından imzalanmaması,
7- Sanıklara isnat edilen 765 Sayılı TCK"nın 493/1-son maddesindeki cezanın alt sınırı itibarıyle ve aralarındaki menfaat çatışması gözetilerek her bir sanığa ayrı ayrı müdafii tayini gerekirken tek müdafi tayiniyle sanıkların savunma haklarının kısıtlanması,
8-Suç tarihinde sabıkasız olan sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme ve hırsızlığa teşebbüs suçlarından belirlenen cezaların iki yıldan az olması karşısında; hükümden sonra 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 562.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nun 231.maddesi uyarınca ve bu maddenin 6. fıkrasına 25.07.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 Sayılı Yasanın 7. maddesiyle eklenenen cümle de gözetilerek, hükmolunan cezaların tür ve süresine göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılamayacağı hususunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 11.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.