Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/19918 Esas 2014/243 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin kasko sigortacısı olduğu araçla, davalıların sürücüsü ve işleteni olduğu araçların çarpışması sonucu meydana gelen kaza neticesinde müvekkilinin sigortalısına 27.11.2000 tarihinde 11.700 TL ödediğini, ödenen bu miktardan kusur oranına göre davalıların sorumlu olduğu miktarın 8.775 TL olduğunu, bunun da 750 TL"sinin davalı aracın zorunlu mali mesuliyet sigortacısından alındığını ileri sürerek kalan ve davalıların sorumluluğuna düşen 8.025 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekili, kusur durumunun gerçeği yansıtmadığını, talep edilen tazminat miktarının fahiş olduğunu, söz konusu kaza nedeniyle kendi araçlarında da 3.315 TL zarar meydana geldiğini, bu zarar miktarının davacının tazminat talebinden mahsup edilmesini istediklerini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulü ile 3.967,04 TL tazminatın ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre, davalılar vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan kasko rücu davasıdır.
Davalılar hakkındaki red sebebi aynı olduğundan, davalılar yararına tek vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi doğru olmayıp bozma sebebi ise de; bu yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden, hükmün 6100 sayılı HMK"nın geçici 3/II. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, hükümde yer alan "Davalı ... Taah. ve Nak. Ltd. Şti. kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"e göre hesaplanan 486,96 TL"nin davacıdan alınarak davalı ... Taah. ve Nak. Ltd. Şirketine verilmesine, Davalı ... kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"e göre hesaplanan 486,96 TL"nin davacıdan alınarak davalı ..."a verilmesine," cümlelerinin hükümden çıkarılarak, yerine "Davalılar ... Taah. ve Nak. Ltd. Şti. ve ... kendilerini vekil ile temsil ettirdiklerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"e göre hesaplanan 486,96 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine" cümlesinin eklenmesine ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 200,99 TL kalan onama harcının temyiz eden davalılardan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 14.1.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.