Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/12707 Esas 2019/2523 Karar Sayılı İlamı

Basit yaralama suçundan sanık ...’nun mahkumiyetine, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Vize Asliye Ceza Mahkemesinin 14.03.2018 tarihli ve 2017/351 Esas, 2018/103 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın ortadan kaldırılmasına dair mercii Kırklareli 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 31.05.2018 tarihli ve 2018/1038 değişik iş sayılı kararını müteakip, yapılan yargılama sonunda sanığın mahkumiyetine ilişkin Vize Asliye Ceza Mahkemesinin 20.06.2018 tarihli ve 2018/197 Esas, 2018/242 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı’nın 06.12.2018 tarih ve 2018/13886 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17.12.2018 tarih ve 2018/101384 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı süresinde sadece sanık tarafından itiraz edilmiş olması karşısında, önceki hükümle belirlenen ve sanık için kazanılmış hak olan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karardan, daha ağır ve sanık aleyhine sonuç doğuracak şekilde karar verilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.03.2014 tarih ve 2014/14-102 Esas, 2014/128 Karar sayılı ilamında ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06.10.2009 gün ve 169-223 sayılı ilamında belirtildiği üzere; kurulan hükmün sanık hakkında hukuksal bir sonuç doğurmamasını ifade eden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı davayı sonuçlandıran ve uyuşmazlığı çözen bir hüküm değildir. Bunun sonucu olarak, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlar CMK"nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olmadığından, bu tür kararların kanun yararına bozulması durumunda yargılamanın tekrarlanması yasağına ilişkin kurallar uygulanamayacağı gibi davanın esasını çözen bir karar bulunmadığı için verilecek hüküm veya kararlarda lehe ve aleyhe sonuçtan da söz edilemeyecektir.
Aleyhe düzeltme veya bozma yasağının istinaf kanun yolu CMK"nin 283. maddesinde ve temyiz kanun yolunda CMK"nin 307/4. maddesinde öngörüldüğü, itiraz kanun yolunda ve kanun yollarının genel hükümlerinde bu müesseseye yer verilmediği, Yasa koyucu tarafından bozma veya düzeltme yasağına yer verilen müesseselerde bu hususun tahdidi olarak belirtilmesi karşısında bu açık iradeye aykırı olarak kıyas da yapılamayacağı gözetildiğinde, yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmelidir.
Açıklanan bu nedenlerle Vize Asliye Ceza Mahkemesinin 20.06.2018 tarihli ve 2018/197 Esas, 2018/242 sayılı kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, 11.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.