Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/8610 Esas 2022/980 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07.02.2017 tarih ve 2016/314 - 2017/11 sayılı kararı
Suç: Silahlı terör örgütüne yardım etme
Hüküm : TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 220/7-2. cümle, 62, 53, 54, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen geçici 5. maddesinin 1/f bendinde belirtilen süre içerisinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz taleplerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan inceleme sonunda;
Silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan hüküm kurulan sanık hakkında suç tarihi olarak, en son yardım niteliğindeki eylem tarihi olan "04/02/2015" yerine karar başlığında hatalı olarak yakalama tarihi olan "18/07/2016" tarihinin yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiş,
Silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK'nın 6/1-j maddesi kapsamında örgüt mensubu olmayan sanık hakkında TCK 58/9. maddesinin uygulanamayacağı gözetilmeden Bölge Adliye Mahkemesince, bu hususun eleştiri konusu yapılması sonuca etkili görülmemiştir.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımın kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazının reddine, Ancak;
Sanıktan el konulan, içeriğine göre delil niteliği taşıyan 1 adet VCD nin dosyada delil olarak saklanmasına karar verilmesine gerekirken 5237 sayılı TCK'nın 54. maddasinde öngörülen şartlar oluşmadığı halde müsaderesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılama yapılmaksızın 5271 sayılı CMK'nın 303/1. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, ilk derece Mahkemesi hüküm fıkrasının 16. paragrafında yer alan "TCK'nın 54. maddesi gereğince müsaderesine" ibaresinin çıkartılarak yerine "dosyada delil olarak saklanmasına" ibaresinin yazılmak suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.