MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 01.03.2011 gününde verilen dilekçe ile merada müşterek kullanım hakkının tespiti istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 12.10.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_K A R A R_
Dava, 109 ada 2, 120 ada 6, 123 ada 2, 150 ada 31, 153 ada 1 parsel sayılı taşınmazların davacı ve davalı köylerin müşterek merası olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü davalı köy tüzel kişiliği vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre dava konusu mera parsellerinin davacı ve davalı köylerin ortak kullanımında olan müşterek mera olduğu sabit olduğundan kabul kararı verilmesi yerindedir. Ancak, meralar tescile konu olamaz. 3402 sayılı Kadastro Kanunun 16/B maddesine göre sınırlandırma kararı verilir. Dava konusu taşınmazlar tapuda "mera" vasfı ile kamu orta malı olarak kayıtlı olup, davacı tarafından tespit talep edildiği halde mahkemece taşınmazların tapu kaydının iptaline karar verilmesi doğru görülmemiş ise de bu husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nın 438/7 maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm sonucunun 1. paragrafın 3. Satırında yer alan “ tapu kayıtlarının iptali ile bu taşınmazların” sözcüklerinin hükümden çıkarılması suretiyle düzeltilmesine, hükmün DÜZELTİLMİŞ ve değiştirilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 21.03.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.