MAHKEMESİ : Yargıtay 4. Hukuk Dairesi (İlk Derece)
İ
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan incelemesi sonucunda ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesince;
“DAVA:
İş bu dava, boşanma davasından ayrı olarak açılmış, karı-koca arasındaki eşya alacağına ilişkin davadaki hakimin kararı nedeniyle devlet aleyhine açılmış tazminat davası olduğundan, Dairemizce görevsizlik kararı verilmiş, 24/02/2014 tarihinde kesinleşmiş ve dosya Yargıtay 3.Hukuk Dairesi"ne davacının 24/09/2014 havale tarihli talep dilekçesi doğrultusunda gönderilmiştir. Yargıtay 3.Hukuk Dairesi"nin de 13/10/2014 tarih ve 2014/3 Esas 2014/4 Karar sayılı kararı ile dosyanın işlemsiz olarak Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
6100 Sayılı HMK."nun 20.maddesi; "Görevsizlik veya yetkisizlik kararı verilmesi halinde, taraflardan birinin, bu karar verildiği anda kesin ise bu tarihten, süresi içinde kanun yoluna başvurulmayarak kesinleşmiş ise kararın kesinleştiği tarihten; kanun yoluna başvurulmuşsa bu başvurunun reddi kararının tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içinde kararı veren mahkemeye başvurarak, dava dosyasının görevli ya da yetkili mahkemeye gönderilmesini talep etmesi gerekir. Aksi takdirde, bu mahkemece davanın açılmamış sayılmasına karar verilir. Dosya kendisine gönderilen mahkeme, kendiliğinden taraflara davetiye gönderir" hükmünü içermektedir.
İş bu dosyaya Dairemiz tarafından 17/01/2014 tarihinde görevsizlik kararı verilmiş, karar 24/02/2014 tarihinde kesinleşmiştir. Davacı tarafından da, dava dosyasının görevli mahkemeye gönderilmesi istemi ise; 24/09/2014 tarihinde Büyükçekmece Asliye Hukuk Mahkemesi aracılığıyla gönderilen dilekçe ile talep edilmiştir.
Bu nedenle, HMK."nun 20.maddesi uyarınca iki haftalık başvuru süresi içerisinde görevli mahkemeye gönderilmesi talep edilmemiş olan davanın açılmamış sayılmasına karar vermek gerekmiştir.
HÜKÜM:
1-6100 Sayılı HMK."nun 20.maddesi gereğince davanın AÇILMAMIŞ SAYILMASINA,
2-Alınması gereken 25,20.-TL maktu karar ve ilam harcından peşin alınan 118,80.-TL"den mahsubu ile bakiye kalan 93,60.-TL"nin istek halinde davacıya iadesine,
3-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Ücret Tarifesi uyarınca takdir olunan 3.000,00.-TL maktu avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
4-Yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına,”
dair oybirliği ile verilen 10.12.2014 gün ve 2014/2 E., 2014/1 K. sayılı ek karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
HUKUK GENEL KURULU KARARI

Davacı tarafın temyiz isteminin süresinde olduğunun anlaşılmasından ve dosyadaki tüm belgelerin okunmasından sonra gereği düşünüldü:
Dava, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
Davacı İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesinde davalı ... aleyhine açtığı davada, eşi ...’ın müşterek evlerindeki tüm ev eşyalarını izni ve haberi olmadan annesinin evine götürmesi üzerine Kartal 2. Aile Mahkemesinin 2008/5 D.İş nolu dosyası ile eşya tespit davası açtığını, mahkeme hâkiminin ilk önce talebi doğrultusunda ev eşyalarının kendisine yediemin olarak teslim ettiğini, ancak eşinin avukatı tarafından karara itiraz edildiğini, bu kez hâkimin sunulan hayali, gerçeğe aykırı ve usulsüz faturaları delil olarak değerlendirmek suretiyle itirazın kabulüne karar verdiğini, bu nedenle hâkimin ağır kusurlu olduğunu ileri sürerek 8.000,00 TL tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı hâkim cevap dilekçesinde 6110 sayılı Yasanın 14. maddesi ile değişik HUMK 573. maddesi gereğince hâkimlerin yargılama faaliyetlerinden dolayı ancak devlet aleyhine tazminat davası açılabileceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davacı dahili dava dilekçesi ile değişen HMUK 573. maddesi gereğince bu davanın Devlet aleyhine çevrilmesini istemiştir.
Davalı ... Hazinesi vekili usul ve esas yönünden dava şartlarının oluşmadığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesince davanın hâkimin sorumluluğunu düzenleyen maddelerdeki nedenlerden hiçbirine uymadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının temyizi üzerine Yargıtay 4. Hukuk Dairesince yapılan temyiz incelemesi sonucu, 6110 sayılı Yasa"nın 12. maddesi ile 2802 sayılı Kanun"a eklenen 93/A maddesi, aynı Yasa"nın Geçici 2. maddesinde yapılan düzenleme ve HMK’nın 47. maddesi uyarınca görev hususu da gözetilerek karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Davalı ... Hazinesi vekilinin karar düzeltme istemi üzerine Yargıtay 4. Hukuk Dairesince karar düzeltme isteminin reddine karar verilmiştir.
İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak davanın görev nedeni ile reddine, karar kesinleştiğinde ve yasal süre içinde başvurulduğunda dosyanın görevli Yargıtay 4. Hukuk Dairesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Bu kararın temyiz edilmeksizin kesinleşmesi ve davacının talebi üzerine dosya ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesine gönderilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesince davanın boşanma davasından ayrı olarak açılmış, karı-koca arasındaki eşya alacağına ilişkin olan davadaki hâkimin kararı nedeniyle devlet aleyhine açılmış tazminat davası olduğu, Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin görevli olduğu gerekçesiyle dava dilekçesinin reddine, karar kesinleştiğinde ve talep hâlinde dosyanın yetkili ve görevli Yargıtay 3. Hukuk Dairesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Gerekçeli karar davacıya 05.02.2014 tarihinde, davalı vekiline 05.02.2014 tarihinde ve ihbar olunana 29.01.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, süresi içerisinde temyiz dilekçesi sunulmamıştır.
Yargıtay 4. Hukuk Dairesince 10.04.2014 tarihli kesinleşme şerhi ile tarafların temyiz etmemesi üzerine hükmün 24.02.2014 tarihinde kesinleştiği tasdik olunmuştur.
Davacı tarafından sunulan 24.09.2014 tarihli dilekçe ile dosyanın görevli mahkemeye gönderilmesi talep edilmiştir.
Yargıtay 4. Hukuk Dairesince, 29.09.2014 tarihli üst yazı ile dosya Yargıtay 3. Hukuk Dairesine gönderilmiştir.
Yargıtay 3. Hukuk Dairesince, HMK’nın 20/1. maddesi hükmüne göre dava dosyasının görevli mahkemeye gönderilebilmesi ve davaya görevli mahkemede devam edilebilmesi için taraflardan (davacı veya davalıdan) birinin iki hafta içinde görevsizlik kararı veren mahkemeye başvurması gerektiği, aksi hâlde dava açılmamış sayılacağı; iki haftalık başvuru süresinin görevsizlik kararı verildiği anda kesinse görevsizlik kararının bildirildiği tarihten, görevsizlik kararına karşı kanun yolu açıksa ve fakat süresi içerisinde kanun yoluna gidilmediği için görevsizlik kararı kesinleşmişse kesinleşme tarihinden, görevsizlik kararına karşı kanun yoluna gidilmiş ve ancak kanun yolu uygun görülmeyerek başvuru reddedilmişse, red kararının tebliği tarihinden itibaren başlayacağı, dosya üzerinde yapılan incelemede, ilk derece mahkemesi sıfatıyla davaya bakan Yargıtay 4. Hukuk Dairesince kanun yolu açık olmak üzere görevsizlik kararı verildiği ve kararın süresi içerisinde kanun yoluna gidilmediğinden 24.02.2014 tarihinde kesinleştiği, davacı tarafından dava dosyasının görevli mahkemeye gönderilmesi isteminin ise 24.09.2014 tarihli dilekçe ile talep edildiği, bu durumda HMK"nın 20. maddesi uyarınca iki haftalık başvuru süresi içerisinde görevli mahkemeye gönderilmesi talep edilmemiş olan davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesi gerektiği, ne var ki görevsizlik kararını veren Yargıtay 4. Hukuk Dairesince dosyanın başvuru üzerine Daireye gönderildiği gerekçesiyle, gerekli kararın verilmesi için dosyanın işlemsiz olarak Yargıtay 4. Hukuk Dairesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Özel dairece yukarıda başlık bölümüne alınan gerekçe ile 6100 sayılı HMK’nın 20. maddesi gereğince davanın açılmamış sayılmasına dair ek karar verilmiştir.
Dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği ek kararın onanması gerekir.
SONUÇ: Davacının temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği ek kararın yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz harcı peşin alındığından başka harç alınmasına gerek olmadığına karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 28.03.2018 gününde oy birliği ile karar verildi.