Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı mağdure Asiye

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/3920
Karar No: 2020/5230
Karar Tarihi: 24.11.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı mağdure Asiye"ye yönelik - tehdit mağdur "a yönelik - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/3920 Esas 2020/5230 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Olayın intikal şekli, tanık ifadeleri ve mağdurda darp cebir izi bulunmaması gibi nedenlerle, sanığın suçu işlediğine dair yeterli delil bulunmadığı hakkında şüphe bulunmadığı için mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde ise, TCK'nın 106/1 maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, müsnet suçun üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirdiği ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından Anayasa Mahkemesi kararı doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi, TCK'nın 106/1 maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri, 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, ve 1412 sayılı CMUK’nın 321.maddesi belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2016/3920 E. , 2020/5230 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı (mağdure Asiye"ye yönelik), tehdit (mağdur ..."a yönelik)
HÜKÜM : Nitelikli cinsel saldırı ile tehdit suçlarından mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Olayın intikal şekli ve zamanı, mağdure ile eşi olan diğer mağdur ...’ın aşamalardaki birbirleriyle çelişkili beyanları, mağdurede herhangi bir darp cebir izi bulunmadığı yönündeki adli rapor, tanıklar ...’in ifadeleri ile savunma birlikte değerlendirildiğinde, sanığın atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince,
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gibi müsnet suçun üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz talebi bu itibarla yerinde görüldüğünden, tehdit suçu açısından esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, 24.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.