MAHKEMESİ : Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki istirdat davası hakkında Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nden verilen davanın kabulüne yönelik 2015/618 esas, 2017/81 karar sayılı ve 06.02.2017 tarihli hükme karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması sonucunda Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi tarafından verilen davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine ilişkin 10.09.2017 tarihli ek kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi,gereği görüşülüp düşünüldü.
- KARAR -
Davacı vekili, davacı ile davalı banka arasında vadematik kart sözleşmesi akdedildiğini, sözleşmeye istinaden 1.200,000 TL limitli kredi kartı verildiğini ve taksit imkanından yararlanıldığını, kart taksitlerinin gününde ödendiği halde davalı bankanın 75.739,58 TL tutarında komisyon ücret talebinde bulunduğunu, bu ücrete itiraz edildiğini ancak davacının ticari hayatının olumsuz etkilenmemesi adına toplam 75.739,58 TL’nin davalı bankaya ödendiğini, T.C Merkez Bankası kredi kartı faiz oranlarının 2014 yılı içinde %2,02 oranında sabit kaldığını ve değişmediğini belirterek haksız olarak davalıya ödenen komisyon ücret tutarlarının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı şirkete sözleşme gereği 15.01.2014 tarihinde tahsis edilen vadematik kartı ile 30.01.2014 tarihinde yapmış olduğu 1.200.000 TL tutarlı işlem nedeniyle her taksit tutarından %6,3 komisyon alınması konusunda davacı şirket ile davalı banka şube müdürünün işlemin yapıldığı gün görüştüğünü, davacının davaya konu alışverişi yaparken komisyon olduğunu bilerek alışveriş yaptığını, komisyon oranındaki değişikliğin 30.01.2015 tarihinde bankanın web sitesinden duyurulduğunu, davacının hesap kesim tarihinden itibaren 15 gün içerisinde davalı bankaya yazılı itirazda bulunmadığını, hesap özetlerinin kesinleştiğini ayrıca alınan komisyon ücretinin sözleşme kapsamında tamamen hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılama ve benimsenen bilirkişi raporuna göre,taraflar arasındaki vadematik kredi kartı sözleşmesinde ve 6102 sayılı TTK 20. (TTK 22.) maddesi uyarınca ücret isteme hakkı ile 5411 sayılı Bankacılık Kanunu 144.maddesi uyarınca çıkarılan T.C. Merkez bankası mevduat ve kredi faiz oranları ve katılma hesapları kar ve zarara katılma oranları ile kredi işlemlerinde faiz dışında sağlanacak diğer menfaatler hakkında 2006/1 sayılı tebliğ hükümleri uyarınca davalı banka tarafından uygulanan ücret tarifesinde vadematik kredi kartı sözleşmesinde komisyon ücreti alınacağına ilişkin bir hükmün bulunmadığı, davacı şirket tarafından sözleşme uyarınca yapılan kredi kartı harcamalarına ilişkin herhangi bir vadelendirme, taksitlendirme ve ertelemeye ilişkin bir kredi kullanımı işleminin bulunmadığı, davacının vadematik kredi kartı sözleşmesi uyarınca edimini süresinde usulen ifa ettiği, davalı banka tarafından tek taraflı işlemle yapılan komisyon ücreti tahsilatlarının sözleşmeye ve banka ücret tarifesine aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüme karşı davalı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davaya konu vadematik kartı ile yapılan alışveriş işlemine ilişkin komisyonun, vadematik sözleşmesine dayalı olarak değil, davalı ile kampanya sahibi dava dışı firma arasında yapılan kampanya koşullarından kaynaklandığı, üye işyerleri ile yapılan kampanyalara ait koşullara vadematik kredi kartı sözleşmelerinde yer verilmediği, sözleşme gereği alınabilecek komisyon ücretinin sözleşme kapsamındaki taksitlendirme işlemleri için uygulanabileceği, sözleşmeden kaynaklanmayan komisyon taleplerinin anılan sözleşme hükmü doğrultusunda talep edilmesinin mümkün olmadığı ve davacının da edimini süresinde yerine getirdiğinden davalının komisyon isteminde haksız olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ek karar ile HMK’nun 434. maddesi uyarınca temyiz masrafı yatırılmadığından davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Muhtırada muhatap kişi olarak davalı ... ve vekili Av. ... yazılması gerekirken davanın tarafı Av. ... gibi yazılması ve çıkarılan muhtıranın HMK"nın 344. maddesine göre ihtaratlı yapılmaması, ek kararın heyetçe verilmesi gerekirken başkan tarafından verilmesi, yasal dayanak olarak HMK"nın 366. madde yollamasıyla HMK"nın 344. madde yazılması gerekirken HMK"nın 434. madde yazılması nedeniyle ek kararın kaldırılmasına, işin esasına girilmesine karar verilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle, muhakeme hukukuna ve maddi hukuka uygun bulunan Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi’nin 2017/533 esas ve 2017/618 karar ve 15.06.2017 tarihli hükmün ONANMASINA, dosyanın Konya 1.Asliye Ticaret mahkemesine gönderilmesine, ilamdan bir örneğin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, fazla yatırılan peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 28/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.