Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçuna teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5431 Esas 2020/5228 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5431
Karar No: 2020/5228
Karar Tarihi: 24.11.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçuna teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5431 Esas 2020/5228 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 12 yaşındaki bir çocuğa cinsel taciz suçundan suçlu bulunmuştur. Ancak, sanığın eylemi 5237 sayılı TCK'nın 105/1. maddesindeki cinsel taciz suçunu değil, fiziksel temas içermeyen eylemi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 36. maddesinde yer alan gönüllü vazgeçme düzenlemesi de dikkate alınarak 5237 sayılı TCK'nın 105/1. maddesinde yer alan beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçuna teşebbüs olarak kabul edilmelidir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 36, 105/1. Ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. Maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2016/5431 E. , 2020/5228 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçuna teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin aşamalardaki beyanları, savunma ile tüm dosya içeriğine göre sanığın, olay günü oturduğu binanın giriş kısmında gördüğü on iki yaşındaki mağdureye imalı bir şekilde “aşkım sokak nerede” diye sormasının ardından kendisine olumsuz yanıt veren mağdureye yaklaşarak öpmek için uzandığı sırada bağırması üzerine onun aşılabilir mukavemeti dışında eylemini tamamlamasına engel harici bir neden bulunmaksızın olay yerinden ayrıldığı anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 36. maddesinde yer alan gönüllü vazgeçme düzenlemesi de nazara alındığında mevcut haliyle sanığın fiziksel temas içermeyen eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 105/1. maddesinde yer alan cinsel taciz suçunu oluşturduğu gözetilerek mahkumiyeti yerine suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarına teşebbüs suçundan hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.