Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/3539 Esas 2015/3842 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3539
Karar No: 2015/3842
Karar Tarihi: 01.07.2015

Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/3539 Esas 2015/3842 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, bir Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir hakaret davasında verilen mahkumiyet hükmüyle ilgilidir. Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığı için başvurunun esasına geçilmiştir. Mahkeme tutanakları, belgeler ve gerekçeler incelendikten sonra, hüküm açıklanmasına ilişkin kurulan yeni hükümde bazı eksiklikler tespit edilmiştir. Bu eksiklikler şunlardır: kararın Yargıtay denetimine uygun bir şekilde oluşturulmamış olması, ceza hukukuna ilişkin bazı kanun maddelerinin yanlış bir şekilde uygulanması, önceden verilen bir hükümün dikkate alınmaması. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve dosya yeniden esas/hüküm mahkemesine gönderilmiştir.
Kanun maddeleri ise şöyledir: Anayasa'nın 141, CMK'nın 34 ve 230. maddeleri, 765 sayılı TCK'nın sanık yararına olduğu, 647 Sayılı Kanunun 4 ve 6. maddeleri ile 5237 Sayılı TCK'nın 51. maddesi.

18. Ceza Dairesi 2015/3539 E. , 2015/3842 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Hükmün açıklanmasına dair kurulan yeni hükümde, Anayasa"nın 141, CMK’nın 34 ve 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, Cumhuriyet Savcısını ve herkesi inandıracak ve Yargıtay denetimine imkan verecek biçimde olması gerekir. Yargıtay"ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi anlatımın ne gerekçeyle diğerine üstün tutulduğunun açık olarak hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanığın hangi fiillerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra kabul edilen bu fiillerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerekirken, açıklanan bu hususlara uyulmayarak sadece hükmün açıklanması suretiyle, sanık hakkında gerekçesiz hüküm kurulması,
2- 765 sayılı TCK"nın sanık yararına olduğu kabul edilerek, temel cezanın da anılan Kanuna göre belirlenmesine karşın erteleme hususunda 647 Sayılı Kanunun 6. maddesi yerine 5237 Sayılı TCK"nın 51.maddesinin değerlendirilmesi suretiyle karma uygulama yapılması,
3- Sanık hakkında kurulan 02.02.2006 tarihli hükmün sanık aleyhine temyiz edilmediği ve verilen hapis cezası paraya çevrilerek ertelenmiş hükmün sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden, açıklanan hükümde hükmedilen hapis cezasının 647 Sayılı Kanunun 4 ve 6. maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilmeyip ertelenmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 01/07/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.