Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/12033 Esas 2012/209 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2011/12033
Karar No: 2012/209
Karar Tarihi: 10.01.2012

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2011/12033 Esas 2012/209 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların hırsızlık suçundan mahkumiyeti kabul edilmiş, ancak TCK'nun 53/1-c maddesine göre kendilerine belirli haklardan yoksun bırakılması gerektiği görülmemiş. Bu nedenle karar bozulmuştur ve hüküm fıkrasından bu maddenin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılmıştır. Bunun yerine, sanıkların kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan mahkum oldukları hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına hükmedilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5728 sayılı Yasa, 5271 sayılı CMK'nun 231. maddesi, 5237 sayılı TCK'nun 53/1. maddesi (c) fıkrası, 5320 sayılı Yasa, 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2011/12033 E. , 2012/209 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıkların , önceden kasıtlı suçtan hükümlülükleri bulunması nedeniyle 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 562.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nun 231.maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanma olanağı bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede;
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas hükümlülükleri bulunan sanıklar hakkında 5237 sayılı Yasanın 58/6-7.maddesi ile uygulama yapılmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nun 53/1.maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1.maddesinde belirtilen ve 53/3.maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanıkların mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar;
53/3.maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ tümcesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/01/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.