Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Boşanma veya ayrılık davalarında yetkili mahkeme, eşlerden birinin yerleşim yeri veya davadan önce son defa altı aydan beri birlikte oturulan yer mahkemesidir. (TMK. m.168) Davacı bu yetkili mahkemelerden dilediği herhangi birisinde dava açabilir. Mahkemenin yetkisine yönelik itirazlar, ilk itirazlardan olup (HUMK.m.187/2), bu husus mahkemece öncelikle ve esasa girilmeden, hadise şeklinde incelenerek sonuçlandırılır. (HUMK.m.190-196)
29.04.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanununa göre, kişilerin yerleşim yeri adreslerinin  aile kütüklerinde bulunması zorunludur.(5490 s.K. m.7) Bu kanuna dayanılarak çıkartılan ve 15.08.2007 tarihinde yürürlüğe giren "Adres Kayıt Sistemi Yönetmeliği"ne göre; yerleşim yeri adreslerinin tutulmasında, kişilerin yazılı beyanları esas alınır. (5490 s.K. m.50/1 ve Yönetmelik m.13/1) Adres beyan formundaki bildirimler aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir. (Yönetmelik m.13/1) Mahkemece; davacının dava tarihi itibarıyle yerleşim yeri adresinin nüfus müdürlüğünden sorulup tespitiyle, tarafların yetki konusunda gösterecekleri tüm delillerin toplanarak birlikte değerlendirilmesi gerekirken, eksik incelemeyle yetkisizlik kararı verilmesi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA,  temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi.06.07.2009 (Pzt.)