Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/10275 Esas 2022/915 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin16.04.2018 tarih ve 2018/37-2018/256 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte bilerek ve isteyerek yardım etme
Hüküm : 3713 sayılı Kanunun 3/1, TCK'nın 314/3 ve 220/7
delaletiyle 314/2, 220/7, 3713 sayılı Kanunun 5/1,
TCK'nın 62/1, 53/1, 63 maddeleri uyarınca verilen
mahkumiyet kararına yönelik istanaf başvurusunun
esastan reddine dair karar ile bu kararın Bölge Adliye
Mahkemesi Cumhuriyet savcısınca temyizi üzerine,
kesin nitelikte olan kararın temyizi kabil olmadığı
gerekçesi ile temyiz talebinin 5271 sayılı CMK'nın
286/2-a maddesi gereğince reddine ilişkin ek karar

Bölge Adliye Mahkemesince silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte bilerek ve isteyerek yardım etme suçuna ilişkin kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen geçici 5. maddesinin 1/f bendinde belirtilen süre içerisinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
I-Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 24.05.2018 tarih ve 2018/1683-2018/1368 sayılı temyiz isteminin reddine dair ek karara karşı yapılan Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
İlk Derece Mahkemesi tarafından 16.04.2018 tarihli kararla sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan mahkumiyet hükmü tesis edildiği, söz konusu kararın Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafii tarafından istinafa konu edildiği, Antalya Bölge Adliye Mahkemesince 24.05.2018 tarihinde esastan ret kararı verildiği, kararın verildiği tarih itibarıyla söz konusu kararın CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca kesin nitelikte ve temyize kabil olmayan kararlardan olduğu, dolayısıyla istinaf Cumhuriyet savcısının söz konusu kararı temyize hakkı bulunmadığı, ayrıca istinaf Cumhuriyet savcısının 24.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına dair Kanun kapsamında yapılan değişiklikle temyize kabil hale gelen hüküm hakkında, yasal süresi içinde yapmış olduğu bir temyiz başvurusu da bulunmadığından, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 22.06.2018 tarih tarihli ve aynı sayılı temyiz isteminin reddine dair ek kararında hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin CMK'nın 302/1. maddesi gereğince reddi ile ek kararın ONANMASINA,
II-Sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte bilerek ve isteyerek yardım etme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne 7188 sayılı Kanun kapsamında yapılan temyiz incelenmesinde;
Sanığın dosya kapsamındaki eylemlerinin, örgütün hiyerarşik yapısına dahil olmak suretiyle örgüte üye olma suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması, TCK’nın 314/3 ve 220/7. maddelerindeki atfın niteliği ve aleyhe temyiz bulunmaması karşısında, yine silahlı terör örgütüne üye olma suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda ek savunma verilmeden silahlı terör örgütüne yardım suçundan hüküm kurulması, sanığa isnat edilen eylemin değişmeyip suç vasfının lehe değişmesi ve isnat edilen eyleme ilişkin savunmasının alınması nedeniyle savunma hakkı kısıtlanmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükümlere esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden, CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
1-Sanık hakkında ceza hükmü tesis edilirken tayin olunan 1 yıl 8 ay hapis cezasından 3713 sayılı Kanunun 5/1. maddesi uygulanarak 1/2 oranında artırım yapılması suretiyle 1 yıl 18 ay hapis cezasına hükmedildiği, TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasında ise 1 yıl 13 ay hapis cezası yerine 2 yıl 1 ay hapis cezasına hükmolunmak suretiyle yazılı şekilde fazla ceza tayini,
2-Silahlı terör örgütüne yardım etme suçu mütemadi olmayıp yakalanma ile temadi kesilmeyeceğinden gerekçeli karar başlığında suç tarihinin sanığın yardım mahiyetindeki son eylem tarihi yerine yakalanma tarihinin yazılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın 5271 sayılı CMK'nın 303. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 5. maddesinde yer alan "2 yıl 1 ay" ibaresinin çıkartılarak yerine "1 yıl 13 ay" ibaresinin yazılması, Bölge Adliye Mahkemesi ve İlk Derece Mahkemesi karar başlıklarındaki suç tarihi olarak gösterilen "21.09.2016 tarihi ve öncesi" çıkarılıp yerine "22.09.2014" yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.