MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Muhkem eşyayı kırarak hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında Urla Asliye Ceza Mahkemesinin 22.01.2003 tarih, 2002/159 esas ve 2003/7 karar sayılı kararı ile kurulan mahkumiyet hükmüyle ilgili sanığın temyizi üzerine ,Yargıtay 6.Ceza Dairesinin 10.10.2006 tarihli kararıyla “esnetilerek açıldığı anlaşılan alüminyum kapının sağlam maddelerle dayanıklı biçimde yapıldığına ilişkin kanıtlar gösterilmeden ,uzman olmayan bilirkişinin gerekçesiz ve yetersiz görüşüne dayanılarak yazılı biçimde karar verilmesi” ve yeni yasa gereğince değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması nedenleriyle hükmün bozulmasına karar verildiği,mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verildiği halde, suça konu işyerinin kapısının muhkem olmaması halinde 765 sayılı TCK"nun 102/4 ve 104/2 maddeleri gereğince olağanüstü zamanaşımı oluşacağından,keşif yapılıp kapının sağlam ve muhkem olup olmadığı tespit edilmeden yazılı şekilde karar verilmesi ,
2-Sanığa hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b,143 maddeleri gereğince verilen 2 yıl 8 ay hapis cezasından 5237 sayılı TCK"nu 62.maddesi gereğince 1/6 oranında indirim uygulanırken 2 yıl 2 ay 20 gün hapis cezası yerine 2 yıl 2 ay 10 gün hapis cezası verilerek eksik cezaya hükmolunması,
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 08.04.2008 gün ve 2008/1-157 Esas, 2008/74 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere; tekerrür uygulamasına esas alınacak hükümlülüklerin ve sonraki suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olması halinde; 5237 sayılı TCK.nun lehe kabulü ile yapılan uygulamalarda aynı Kanunun 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin ve buna bağlı olarak da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
4-Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı olarak “müteselsilen” alınmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına,10.01.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.