Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/31667 Esas 2016/6072 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/31667
Karar No: 2016/6072
Karar Tarihi: 09.06.2016

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/31667 Esas 2016/6072 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir iş yerine giderek beğendiği kıyafeti almak istemiştir ancak kredi kartı ödemesi kabul edilmediği için 100 TL ödeyeceğini belirtmiştir. Daha sonra da kıyafeti almış, 80 TL üstü de şikayetçiden tahsil etmiştir. Ancak parayı alıp gitmiştir ve geri dönmemiştir. Mahkeme, bu eylemin dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu belirlemiş ve sanığı bu suçtan mahkum etmiştir. Temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak mahkeme, Alt Soy Hukuku Yönünden 53. maddenin 1-c bendinin doğru uygulanmaması nedeniyle hükmün bozulmasına karar vermiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 157/1, 52/2-4, 53/1-2-3 maddeleri (dolandırıcılık suçu)
- TCK'nın 53. maddesi (Alt Soy Hukuku Yönünden)

15. Ceza Dairesi 2013/31667 E. , 2016/6072 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1,52/2-4, 53/1-2-3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmü sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın olay tarihinde şikayetçinin iş yerine geldiği ve kıyafet beğendiği, ücretinin 20 TL olduğunu öğrenmesi üzerine sanığın öncelikle şikayetçiye kredi kartı ile ödeme yapmak istediği, şikayetçinin kredi kartı ödemesi kabul edemediğini söylemesi üzerine sanığın şikayetçiye eşinde 100 TL olduğunu, evinin hemen arka sokakta olduğunu, tekrar gelmek istemediğini söylediği ve 100 TL"nin üzeri olan 80 TL"yi şikayetçiden istediği, sanığın parayı alıp şikayetçinin kızı ile birlikte bir siteye geldiği ve almış olduğu kıyafetleri verip sen aşağıda bekle ben parayı getireceğim dedikten sonra ayrılarak bir daha dönmediğinin iddia edildiği olayda, sanığın eyleminin TCK"nın 157. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “ velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu aykırılık aynı Kanunun 322. maddesi gereğince yeniden yargılamayı gerektirmediğinden ilgili hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.