Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2022/2496 Esas 2022/2881 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Asıl kararla sanık hakkında beraat; ek kararla sanık müdafinin temyiz talebinin reddine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I-Sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 26.07.2016 tarihli, 2016/375 Esas ve 2016/644 Karar sayılı ek kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle red kararının ONANMASINA,
II-Katılan ... Kurumu vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Şikayetçi ... Kurumu’nun kamu davasından usulüne uygun olarak haberdar edilmemiş ve davaya katılmamış ise de, katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunan, CMK'nun 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu gözetilerek CMK'nun 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı CMUK'nun 305. maddesi uyarınca “Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,” kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesinde yer alan “Bu Kanunun 56 ncı maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.” şeklindeki düzenleme ile 5237 sayılı TCK’nun 52/2. maddesindeki “En az yirmi ve en fazla yüz Türk Lirası olan bir gün karşılığı adlî para cezasının miktarı, kişinin ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdir edilir.” hükmü birlikte dikkate alındığında, 5809 sayılı Kanunun 63/10. maddesinde düzenlenen, sanığa atılı suçun üst sınırı 100 gün adli para cezası olup, TCK'nun 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100 TL üzerinden adli para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği, dolayısıyla bu suçtan verilen beraat hükümlerinin 1412 sayılı CMUK'nun 305/1-2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı cihetle, katılan ... Kurumu vekilinin temyiz talebinin, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 17/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.