Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/18330 Esas 2022/1075 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Samsun 4. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 12.12.2018 tarih ve 2017/368 - 2018/739 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK'nın 221/4-1.c, CMK'nın 223/4-a maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına dair kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
1-Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında Samsun 4. Ağır Ceza Mahkemesince verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair kararın İlk Derece Mahkemesi cumhuriyet savcısı tarafından istinafa konu edildiği, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince 07.05.2019 tarihinde bu hüküm yönünden esastan ret kararı verildiği, anılan tarih itibariyle esastan ret kararının, CMK’nın 286/2-h maddesi uyarınca kesin nitelikte ve temyizi kabil olmayan kararlardan olduğu, 24.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun kapsamında yapılan değişiklik ile daha önceden kesin olarak verilen hükümlerin sanıklar lehine olmak üzere sanıklar ve müdafileri açısından temyizi kabil hale getirildiği; ancak Bölge Adliye Mahkemesi cumhuriyet savcılarının aleyhe temyiz hakkının da bulunmadığı anlaşılmakla, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin CMK'nın 298/1. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık müdafiinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Bölge Adliye Mahkemesince kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz isteminde bulunulmamış ise de; sanık müdafiinin 31.05.2019 tarihli eski hale iade talebiyle birlikte temyiz isteminde de bulunması nazara alındığında temyiz iradesinin varit olduğu ve temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre, talebin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Yakalandıktan sonra sanığın etkin pişmanlık kapsamında anlatımlarda bulunmuş olması karşısında, hakkında TCK'nın 221/4-2. cümlesi uyarınca uygulama yapılması gerektiğinin düşünülmemesi, aleyhe temyiz başvurusu bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, yukarıda yapılan eleştiri dışında eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Samsun 4. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.