Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/12143 Esas 2022/1037 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Manisa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.11.2018 tarih ve 2018/409 - 2018/770 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım etme
Hüküm : Sanık hakkında TCK'nın 314/3. ve 220/7. maddesi delaletiyle TCK'nın 314/2, 220/7, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK'nın 62, 53. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmüne yönelik düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine dair karar

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Bölge Adliye Mahkemesince kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen geçici 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yapılan yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında belirlenen temel cezanın, suçun niteliği gereği artırılırken artırım oranı doğru yapıldığı halde uygulama maddesinin 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi yerine 3713 sayılı Kanunun 5. maddesi olarak gösterilmesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
2- Sanığın sarfına sebebiyet verdiği 14,00 TL değerindeki yargılama giderinin, 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3- Silahlı terör örgütüne yardım etme suçunda suç tarihinin yardım oluşturan en son eylem tarihi "29.06.2016" tarihi olarak gösterilmesi gerekirken, İlk Derece Mahkemesi ve Bölge Adliye Mahkemesi karar başlıklarında hatalı şekilde gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların CMK’nın 303/1-c. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasının 3. bendindeki "3713 sayılı Yasanın 5. maddesi" ibaresinin çıkartılarak yerine "3713 sayılı Kanunun 5/1. maddesi" ibaresinin eklenmesi, hükmün yargılama giderine ilişkin fıkrası bütünüyle çıkarılarak yerine "sanığın yapılmasına sebebiyet verdiği 14,00 TL değerindeki yargılama giderinin terkin sınırının altında kalması sebebiyle kamu üzerinde bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi, İlk Derece Mahkemesi karar başlığındaki suç tarihi kısmından "18.07.2018" ibaresinin ve Bölge Adliye Mahkemesi karar başlığındaki suç tarihi kısmından "12.09.2014" ibaresinin çıkartılarak her bir kısmın yerine ayrı ayrı "29.06.2016" ibarelerinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Manisa 3. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.