Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/8665 Esas 2020/5195 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8665
Karar No: 2020/5195
Karar Tarihi: 23.11.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/8665 Esas 2020/5195 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel istismar suçundan mahkum olmuştur. Ancak hüküm sanığın önceki suçlarına ve denetimli serbestlik tedbirine uygun olarak verilmemiştir. Ayrıca suçun işlendiği dönemde ve sonrasında yürürlükte olan kanunların hükümleri farklı olduğu için lehe olan kanunun uygulanması gerektiğine dikkat çekilmiştir. Bu sebeplerle hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/4. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 58, 59, 60 ve 61. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 102, 103, 104 ve 105. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi-fıkrası
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

14. Ceza Dairesi 2016/8665 E. , 2020/5195 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Adli sicil kaydına göre, tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin altı ve yedinci fıkraları uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın olay günü mağdura yönelik cinsel eylemini gerçekleştirdikten sonra tehdit içerikli sözler sarf ettiğinin tüm dosya içeriğinden anlaşılması karşısında, hakkında müsnet suçtan belirlenen temel cezasının koşulları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 103/4. maddesi ile artırılması,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102,103,104 ve 105 maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" düzenlemesi gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili maddeleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 20150/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 23.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.