Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/536 Esas 2022/14904 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Beraat

Gereği görüşülüp düşünüldü:
18 yaşından küçük mağdurun ve kanuni temsilcisi olan ...'ın, duruşmada alınan beyanlarında şikayetçi olduklarını ve davaya katılmak istediklerini belirtmeleri karşısında, mağdur vekilinin temyiz hakkı olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, sanık ile 15-18 yaş grubu içerisinde olan mağdurun tanışarak arkadaş oldukları, daha sonra eve gitmek istemediğini söyleyen mağdurenin olay tarihlerinde sanık ile birlikte kalmaya başladığı, bu süre zarfında farklı yerlerde, birden çok kez cinsel ilişkiye de girdikleri olayda; mağdurenin sanıkla beraber geçirdiği sürede, özellikle sanığın işe gittiği zamanlarda kaçma imkanı varken kaçmaması veya zorla alıkonulduğunu belirtir herhangi bir eyleminin söz konusu olmaması hususlarının, sanığın "Mağdurun rızası ile kendi yanında kaldığı" yönündeki savunmalarını doğrular nitelikte olması karşısında, sanığın, suç tarihinde 15-18 yaş aralığında olan ve kanuni temsilcisinin bilgisi ve rızası dışında hareket ederek evini terk eden mağdureyi yanında alıkoyması şeklinde gerçekleştirdiği eylemin, değişen suç vasfına göre, 5237 sayılı TCK.nın 234/3. maddesinde düzenlenen çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunu oluşturduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
5237 sayılı TCK.nın 234/3. maddesinde düzenlenen çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunun 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında kalması nedeniyle ceza muhakemesi şartı olan uzlaşma hükümlerinin uygulanması zorunlu olduğundan, öncelikle uzlaşma girişiminde bulunularak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Uzlaşma sağlanamaması durumunda ise; Dairemizin 2020/2463 Esas sayılı dosyasında 01.10.2020 tarihli kararla, somut norm denetimi yoluyla iptal istemli başvuru üzerine Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 gün ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı Kararı ile, maddi ceza hukukuna ilişkin hükümler içeren basit yargılama usulünün "hükme bağlanmış dosyalarda" uygulanmasını engelleyen 5271 sayılı CMK.nın geçici 5. maddesinin (d) bendindeki "hükme bağlanmış" ibaresinin iptal edilmesi nedeniyle temyiz davasına konu dosyalarda lehe hükümler içeren CMK.nın 251/3. maddesinin uygulanması imkanının doğması ve atılı suçun bu kapsamda olması karşısında, bu konuda mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, katılan mağdur vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. madesi gereğince BOZULMASINA, 19.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.