Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2018/2572 Esas 2018/1974 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2572
Karar No: 2018/1974

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2018/2572 Esas 2018/1974 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bahsi geçen karar, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından verilmiştir. Kararda belirtilen bilgiler doğrultusunda, miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararların kesin olduğu ve temyiz edilemez olduğu ifade edilmiştir. Ancak, alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Aynı şekilde, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğunda, diğer tarafın da cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebileceği belirtilmiştir. Kararda ayrıca, kesinlik sınırının 2018 yılı için 47.530,00 TL olduğu ve temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra verilirse veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından reddedileceği belirtilmiştir. Sonuç olarak, temyiz istemi kabul edilmemiş ve ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçları geri iade edilmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri açıklayıcı olarak eklenmiştir:
- HMK 362/1-a: Miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar kesindir ve temyiz edilemez.
- HMK 362/2: Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırkbin Türk lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur.
- HMK 346/1 ve 366: Temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra verilirse veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından reddedilir ve yatırılan giderden karşılan

15. Hukuk Dairesi 2018/2572 E. , 2018/1974 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi"nce verilen kararın temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi"nin miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez (HMK 362/1-a). Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, bu kırkbin Türk liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırkbin Türk lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir (HMK 362/2). Yukarıdaki 40.000,00 TL’lik parasal sınır 25.000,00 TL iken 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 42. maddesiyle yapılan değişiklikle 40.000,00 TL olmuştur. Aynı Kanun"la HMK’ya eklenen ek 1. madde gereğince bu miktarlar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacak ve artırım sırasında 10,00 TL kesirleri dikkate alınmayacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2018 yılı için temyiz kesinlik sınırı 47.530,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda dava değeri 10.000,00 TL gösterilmiş, ilk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, reddedilen talep yönünden davacı istinaf başvurusunda bulunmuş, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi"nce başvurunun esastan reddine karar verilmiş ve bu hükme karşı davacı tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile reddedilen talep için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344"üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, HMK 302/5 ve 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi"ne gönderilmesine 15.05.2018 gününde kesin olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.