Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/1787 Esas 2022/1094 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi :Bitlis 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.02.2018 tarih ve 2017/125 - 2018/140 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma, Terörle mücadelede görev almış kamu görevlilerinin hedef gösterme
Hüküm : Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan; TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 53/1- 2- 3, 58/9, 63, Terörle mücadelede görev almış kamu görevlilerinin hedef gösterme suçundan; 3713 sayılı Kanunun 6/b TCK'nın 43/2-1, 53/1- 2- 3, 62, 58/9, 63, maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurularının esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
1-) Sanık hakkında terörle mücadelede görev almış kamu görevlilerini hedef gösterme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz itirazının incelenmesinde;
Terörle mücadelede görev almış kamu görevlilerini hedef gösterme suçu yönünden verilen mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı CMK'nın 286/2-a maddesi gereğince kesin olup, temyizi kabil kararlardan olmadığından CMK'nın 298. maddesi gereğince temyiz talebinin REDDİNE,
2-) Silahlı terör örgütüne üye olma suçu yönünden verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz itirazların incelenmesinde;
Temyiz taleplerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık ve müdafiinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. Maddesiyle değişik 5271 Sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Bitlis 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.