Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2022/3590 Esas 2022/14890 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet



Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ...'nın yokluğunda verilen hükmün, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi uyarınca MERNİS adresine tebliğ edildiği ve taşınma nedeni ile iade edilmesi üzerine, aynı adrese Kanun'un 21/2. maddesine göre tebliğ edilerek muhtara teslim edildiği ve yapılan işlemin usulsüz olduğu, temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın, savunma hakkının kısıtlandığına yönelik ve yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle, hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ... ve sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Ceza Genel Kurulu'nun 25.10.2018 gün ve 2016/7-127 Esas, 2018/482 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK.nın 225/1. maddesine göre, hükmün konusu iddianamede gösterilen fiil olduğu, "yargılamayı yapan mahkemenin fiilin hukuki niteliğini takdirde iddia ve savunmalarla bağlı olmadığı, kanunun açık ve kesin olan bu hükmü karşısında, mahkemece sanığın yargılama sonucunda sabit kabul edilen fiilinin hukuksal niteliğine göre hüküm kurulması gerekirken, fiil nitelik yönünden ikiye bölünerek, aynı fiilden dolayı iki ayrı mahkumiyet kararı verilmesi Ceza Muhakemesi Kanununa aykırılık oluşturacaktır.
Oluşa ve dosya içeriğine göre; olay günü mağdurun sanıklarla buluşarak sanık ...'e ait araçla önce Didim'e geldikleri, sonra bir lokantanın önünde sanık ...'a ait araca binerek araç değiştirdikleri ve hep birlikte bara gidip eğlenmelerinin ardından araçla 3. koya gittikleri burada mağdura zorla boş bir senet imzalatmaya çalışmaları sonucu mağdurun direnmesi nedeniyle darp ettikleri ve araca bindirerek tenha bir yere götürüp araçtan indirip tekrar senet imzalaması için zorladıkları ve darp ettikleri ve sonrasında mağduru araca bindirerek hastane yakınlarında indirip uzaklaştıkları olayda, sanıkların yaralama eylemlerinin mağdurun direncini kırmaya dönük ve hürriyeti tahdit suçunun unsuru mahiyetinde olduğu ve eylemlerinin kül halinde 5237 sayılı TCK.nın 109/2., 109/3-b maddelerinde yer alan cebir ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, temadi eden bu süreçte mağdura yönelik olan kasten yaralama eyleminin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsuru olması nedeni ile ve ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği gözetilmeksizin, yazılı şekilde eylemin vasıf yönünden bölünerek ayrı ayrı hükümler kurulması suretiyle CMK.nın 225/1. maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanık ... ve müdafinin ve sanık ... ... temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince BOZULMASINA, 19.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.